ورزش تنیس در سطوح و زمین های مختلف انجام می شود. در این مطلب می خواهیم نگاهی داشته باشیم به تفاوت زمین های مختلف تنیس.
تنیس در 3 سطح هاردکورت، خاک و چمن بازی می شود. خاک رس و چمن طبیعی از اولین سطوحی هستند که تنیس بر روی آن ها بازی می شد و در ادامه، سطح هاردکورت که مانند سطوح سالن است و از جنس پلاستیک و سیمان ساخته شده، به جمع زمین های تنیس اضافه شد. این 3 سطح اما بسیار متفاوت هستند و تجربه بازی تنیس روی هر کدام از این 3 سطوح با یکدیگر مختلف است.
هاردکورت؛ زمین استاندارد تنیس
سطح هاردکورت از انواع پلاستیک های مختلف و سیمان ساخته می شود. جنس به کار رفته در این زمین ها می تواند سطح زمین را متفاوت کند و معمولا زمین های رو باز با زمین های سالنی با یکدیگر متفاوت هستند. فدراسیون جهانی تنیس این نوع زمین را مناسب ترین زمین برای تنیس می داند و به همین دلیل است که اکثر بازی های تنیس روی این سطح انجام می شود.
70 درصد مسابقات معتبر تنیس، روی هاردکورت برگزار می شود. توپ در این سطوح فرو نمی رود و سرعت زیادی دارد. بازیکنانی که سرویس های خوبی دارند، در این زمین ها عملکرد بهتری نسبت به بقیه دارند. از توپ های Extra Duty که ضخیم تر از توپ های معمولی هستند در این زمین ها استفاده می شود.
در سطوح هاردکورت سرعت بازی بالا است و به همین دلیل، کفش های تنیس در این سطوح طوری ساخته می شوند که انرژی زیادی از پای تنیسور نگیرند. کف این کفش ها صاف هستند تا مانع سرعت بازیکن نشوند. به دلیل سختی و سفتی این زمین ها، معمولا بیشترین مصدومیت بازیکنان تنیس نیز روی هاردکورت به وجود می آید.
خاک؛ کندترین زمین تنیس
بعد از هاردکورت، رایج ترین زمین برای بازی تنیس، سطح خاک است. از خاک رس برای پوشاندن سطح این زمین استفاده می شود. وقتی توپ با زمین خاک برخورد می کند، فرو می رود و سرعت آن گرفته می شود. با این حال زاویه و ارتفاع زیادی می گیرد که بیشتر از زمین های هاردکورت است. بازی در زمین های خاک به دلیل اینکه سرعت توپ گرفته می شود، کندتر از بقیه زمین ها است و همین باعث خستگی بیشتر بازیکنان می شود.
سرویس در این زمین ها اهمیت کمتری دارد و بسیار کم پیش می آید که سرویس تبدیل به Ace شود. سطح خاک کمترین میزان امتیاز بازیکنان روی سرویس را نیز دارد. این سطح مناسب بازیکنان قدرتی است. در این نوع زمین، بازیکن به علت کم شدن قدرت و سرعت توپ، زمان بیشتری برای تمرکز و زدن ضربه دارد.
از توپ های Regular Duty که ضخامت کمی دارد در این سطح استفاده می شود. جنب و جوش بازیکنان، خاک زیادی را در این سطح جابه جا می کند و به همین دلیل کف این کفش ها زیگ زاگی شکل است تا خاک به راحتی به کف کفش نچسبد و در صورت جمع شدن خاک به کف کفش، با چند ضربه آرام، خاک ها از بین بروند.
چمن؛ سریع ترین زمین تنیس
اولین و قدیمی ترین سطحی که تنیس روی آن بازی می شود، چمن است. تنیس در ابتدا تنها روی چمن بازی می شد و در ادامه ابتدا خاک و سپس هاردکورت نیز برای تنیس مناسب تشخیص داده شدند. وقتی توپ به سطح چمن برخورد می کند، ارتفاع و زاویه بسیار کمی پیدا می کند که کمتر از دو سطح دیگر است. سرعت توپ اما در زمین های چمن از سایر سطوح بیشتر است. سرویس قوی، بزرگ ترین مزیت بازی روی چمن است که معمولا مدت بازی نیز طولانی تر از سطوح دیگر می شود.
در زمین چمن دقت و سرعت حرف اول را می زند. اینجا دیگر خبری از کم شدن قدرت و سرعت توپ نیست و بازیکن باید خیلی سریع عکس العمل نشان دهد. روی چمن از توپ های Regular Duty که ضخامت کمی دارد استفاده می شود. کفش هایی که برای سطوح چمن طراحی می شوند، در کف خود به شکل سوزن می باشند تا بازیکن سرعت بهتری در این زمین داشته باشد.
جمع بندی
زمین های خاک و چمن به نوعی مخالف یکدیگر اند. ارتفاع و زاویه توپ در خاک زیاد و در چمن کم است. در طرف دیگر سرعت توپ در چمن بالا و در خاک پایین است. در طرف دیگر زمین هاردکورت رویکرد متعادلی دارد و زاویه و ارتفاع توپ بالاتر از سطوح چمن و پایین تر از خاک است. سرعت آن نیز با اینکه بیشتر از سطوح خاک است اما به زمین های چمن نمی رسد.
نظرات کاربران