ورزشکارانی که در اوج بازنشسته شدند

در اوج رفتن، کاری است که خیلی ورزشکارها تا به حال انجام داده اند و به هر دلیلی، در اوج دوران حرفه ای خود بازنشسته شدند. نگاهی داریم به ورزشکارانی که در اوج بازنشسته شدند.

• ورزشکارانی که از بازنشستگی برگشتند

اشلی بارتی، تنیسور 25 ساله استرالیایی، در حالی که نفر اول رنکینگ تنیس زنان دنیا بود، در خبری شوکه کننده اعلام بازنشستگی کرد. خداحافظی بارتی از تنیس بهانه ای شد تا نگاهی داشته باشیم به ورزشکارانی که در اوج بازنشسته شدند. این بازنشستگی می تواند اجباری و به دلیل مصدومیت باشد، می تواند بعد از یک موفقیت بزرگ رقم خورده باشد و حتی می تواند مثل بارتی، بدون هیچ پس زمینه ای، ناگهانی صورت گرفته باشد. در ادامه نگاهی داریم به ورزشکارانی که در اوج بازنشسته شدند.

مایکل جردن

مایکل جردن 2 بار بازنشسته شد و هر دو بار از تصمیم خود صرف نظر کرد و برگشت. با این حال نمی توان اشاره ای به بازنشستگی های جردن نکرد زیرا او در هر دو مقطعی که بازنشسته شد، در اوج به سر می برد و تیمش را قهرمان کرده بود. جردن بار اول بعد از سومین قهرمانی شیکاگو بولز در سال 1993 اعلام بازنشستگی کرد و سناریو دومین بازنشستگی او نیز در سال 1998 و مشابه اولین بار بود. او بار دیگر بولز را به 3 قهرمانی متوالی رساند و چندی بعد از بسکتبال خداحافظی کرد.

اریک کانتونا

اریک کانتونا با آن شخصیت منحصر به فرد خود، تصمیم گرفت در 30 سالگی بازنشسته شود. کانتونا که یکی از خاص ترین فوتبالیست های تاریخ است، در سال 1997 گفت که انگیزه قبلی را ندارد و اگر آن شور و شوق همیشگی را نداشته باشد، نمی تواند بازی کند و بعد از کسب 4 عنوان لیگ برتر انگلیس در 5 سال به همراه منچستریونایتد، از فوتبال خداحافظی کرد.

جیم براون

یکی از چهره های برجسته و تاثیرگذار تاریخ فوتبال آمریکایی، جیم براون است که در 29 سالگی قید ورزش حرفه ای را زد و به دنبال حرفه دیگری رفت. براون که در کنار چهره هایی همچون محمد علی، بیل راسل و کریم عبدالجبار، تلاش های زیادی جهت بهتر شدن جامعه آن روزهای آمریکا انجام داد، 9 فصل در NFL بازی کرد و علاوه بر کسب 3 عنوان MVP، در 8 فصل بیشترین راشینگ این لیگ را به ثبت رساند.

راکی مارسیانو

تنها بوکسور سنگین وزن تاریخ که هیچگاه طعم شکست را نچشید، راکی مارسیانو است. مارسیانو از سال 1952 تا 1956 قهرمان سنگین وزن بوکس بود و 6 بار از عنوان خود دفاع کرد. او 49 مبارزه داشت که در تمام 49 مبارزه به پیروزی رسید و 43 بار نیز با ناک اوت به پیروزی رسید که به عبارتی، بالاترین درصد ناک اوت به پیروزی در تاریخ سنگین وزن بوکس است. مارسیانو در سال 1956 و در حالی که 32 ساله بود، اعلام بازنشستگی کرد.

الن پروست

الن پروست از نمونه های متفاوت این لیست است. بعد از اخراج از فراری در سال 1991، الن پروست که در آن زمان 3 بار قهرمان فرمول یک شده بود، جایی در فصل 1992 این مسابقات نداشت اما بازگشت او در سال 1993 و مسابقه در ماشین ویلیامز، باشکوه تر از این نمی شد زیرا راننده فرانسوی توانست به چهارمین قهرمانی خود برسد و رکورد بیشترین پیروزی در فرمول یک را نیز ثبت کند. بعد از اینکه مشخص شد رقیب و هم تیمی سابق پروست یعنی ایرتون سنا در سال 1994 به ویلیامز می آید، پروست اعلام کرد از عنوان خود دفاع نخواهد کرد و تصمیم به بازنشستگی گرفت.

بیورن بورگ

ستاره سوئدی دنیای تنیس بعد از حضور در 16 فینال گرند اسلم و 11 قهرمانی، در 26 سالگی بازنشسته شد تا جهان ورزش را شوکه کند. بورگ که بهترین تنیسور نسل خود بود و به رشد و پیشرفت این رشته نیز بسیار کمک کرد، حدود 10 سال بعد از بازنشستگی اش، مجددا تصمیم گرفت به دنیای تنیس برگردد که البته اصلا به خوبی دوره اول پیش نرفت.

الکساندر کارلین

وقتی نام بهترین کشتی گیران تاریخ می آید، یکی از اولین نام هایی که مطرح می شود، الکساندر کارلین است. کارلین در کشتی به همه چیز رسید و چیزی نبود که «خرس روس» کسب نکرده باشد. با این حال کارلین زمانی اعلام بازنشستگی کرد که همچنان قدرت برتر سنگین وزن بود. او بعد از شکست جنجالی در فینال المپیک سیدنی که اولین شکست بین المللی اش بود، تصمیم گرفت که بازنشسته شود و هیچگاه دیگر به دنیای کشتی برنگشت.

زین الدین زیدان

34 سالگی سن پایینی برای بازنشستگی نیست اما زیدان در جام جهانی 2006 به قدری فوق العاده ظاهر شد که ثابت کرد همچنان میان بهتیرن های دنیا است و می تواند سال های بیشتری بازی کند. بازیکن فرانسوی به تمام افتخارات تیمی و فردی در فوتبال رسید و بعد از شکست فرانسه در فینال جام جهانی 2006، برای همیشه بازنشسته شد.

مجیک جانسن

مانند مایکل جردن، مجیک جانسن هم بیشتر از یکبار بازنشسته شد اما بازنشستگی اول او به قدری شوکه کننده بود که باید راجع به آن صحبت شود. وقتی در سال 1991 جانسن به دلیل ابتلا به HIV اعلام بازنشستگی کرد، فقط 31 سال داشت. او به همراه لس آنجلس لیکرز چندی قبل به فینال NBA رسیده بود و همچنان یکی از بهترین های دنیای بسکتبال بود.

بری سندرز

بری سندرز از آخرین نسل های رانینگ بک هایی که حرف اول را در فوتبال آمریکایی می زدند. او 10 سال را در دیترویت لاینز سپری کرد و نام خود را به عنوان یکی از بهترین رانینگ بک های تاریخ NFL جاودانه کرد. وقتی در سال 1999 سندرز اعلام بازنشستگی کرد، بسیاری غافلگیر شدند زیرا او تنها 31 سال داشت.

استفی گرف

تنها تنیسوری که تا به امروز موفق به ثبت کلندر گلدن اسلم شده، در حالی اعلام بازنشستگی کرد که 31 سال داشت و در رده سوم رنکینگ WTA بود. گرف یکی از موفق ترین ورزشکارهای تاریخ است و 22 عنوان گرند اسلم را در دوران حرفه ای خود کسب کرد. با اینکه او چند ماه قبل از بازنشستگی توانسته بود برای ششمین بار قهرمان رولاند گاروس شود، تنیسور آلمانی تصمیم گرفت که در اوج به کار خود پایان دهد.

مارک اسپیتس

قبل از مایکل فلپس، وقتی نام بهترین شناگر المپیک مطرح می شد، اکثرا از مارک اسپیتس یاد می کردند. اسپیتس در المپیک 1972 استثنایی ظاهر شد و در تمام 7 ماده ای که شرکت کرد، موفق به کسب مدال طلا شد. اسپیتس 4 سال قبل نیز توانسته بود 2 مدال طلا کسب کند تا مجموع مدال های طلای او در المپیک به 9 برسد. با این حال اسپیتس بعد از المپیک 1972 و در حالی که تنها 22 سال داشت، بازنشسته شد. او 20 سال بعد مجددا برای حضور در المپیک تلاش کرد که این بار موفق نبود.

نیکو رزبرگ

در دوران طلایی مرسدس در فرمول یک، تنها راننده ای که توانست لوییس همیلتن را در ماشین برابر شکست دهد، نیکو رزبرگ بود. رزبرگ که پدرش نیز سابقه قهرمانی در فرمول یک را دارد، تنها 4 روز بعد از کسب قهرمانی در سال 2016، در اتفاقی شوکه کننده اعلام بازنشستگی کرد و در 30 سالگی از ورزش حرفه ای کنار رفت.

ژوستین هنین

قبل از اشلی بارتی در سال 2022، این ژوستین هنین بود که با وجود صدرنشینی در رنکینگ WTA، اعلام بازنشستگی کرد. هنین بلژیکی که سابقه 7 قهرمانی در مسابقات گرند اسلم و همچنین طلای المپیک را در کارنامه داشت، در سال 2008 و در حالی که 26 ساله بود، اعلام بازنشستگی کرد و از این گفت که نیاز به استراحت دارد. هنین 2 سال بعد برگشت اما طولی نکشید که به دلیل مصدومیت مجبور شد برای همیشه از تنیس حرفه ای خداحافظی کند.

کیسی استونر

قهرمان دو دوره مسابقات موتوجی پی که 38 پیروزی در این مسابقات کسب کرد و از بهترین های دنیا بود، بعد از مصدومیت های متوالی تصمیم گرفت که دیگر در بالاترین سطح مسابقات موتورسواری دنیا شرکت نکند و در سال 2012 و در حالی که 27 ساله بود، بازنشسته شد. استونر 115 بار در موتوجی پی رقابت کرد و 69 بار روی سکو قرار گرفت.

یوسین بولت

سریع ترین مرد تاریخ به تمام افتخارات ممکن در دو و میدانی رسید و چیزی نبود که مانع این دونده افسانه ای شود. با این حال بولت در حالی بازنشسته شد که احتمالا همچنان می توانست در بالاترین سطح رقابت کند. دارنده 8 مدال طلای المپیک، در مسابقه آخر خود، 31 ساله بود. بولت بعد از بازنشستگی سعی کرد که فوتبالیست شود که شرایط برای او خوب پیش نرفت.

مارکو فن باستن

برنده 3 عنوان توپ طلا و یکی از بهترین فوتبالیست های تاریخ، همواره از مصدومیت های متعددی رنج می برد. فن باستن در 29 سالگی دیگر نتوانست بازی کند و تلاش های او برای بازگشت به مستطیل سبز هم بی فایده بود تا مهاجم هلندی سرانجام در 31 سالگی به طور رسمی اعلام بازنشستگی کرد.

برندون روی

یکی از «اگر» های تاریخ لیگ NBA، برندون روی است. روی تا 25 سالگی به 3 مسابقه آل استار دعوت شده بود و کم کم می رفت که خودش را میان بهترین گاردهای NBA قرار بدهد که مصدمیت زانو، امان او را برید. روی بسیار سعی کرد که برگردد و بتواند مثل قبل به کارش در NBA ادامه دهد اما مصدومیت مانع او شد و گارد سابق پورتلند تریل بلیزرز، در 29 سالگی اعلام بازنشستگی کرد.

اندرو لاک

مصدومیت در هر رشته ای وجود دارد و استعدادهای بسیاری را مجبور به بازنشستگی کرده است. یکی از نمونه های این مدل در فوتبال آمریکایی، اندرو لاک بود که یکی از بهترین استعدادهای NFL به شمار می رفت. پیک 1 درفت 2012، قرار بود جانشین پیتن منینگ در ایندیناپولیس کولتس شود و نشان داد که این توانایی را هم دارد اما مصدومیت های متوالی باعث شد تا لاک در 29 سالگی بازنشسته شود.

پیت سمپراس

با اینکه به نظر می رسید پیت سمپراس افت کرده، اما تنیسور آمریکایی در خاک کشورش قهرمان یو اس اپن 2002 شد تا به چهاردهمین قهرمانی خود که در آن زمان یک رکورد به شمار می رفت، برسد. سمپراس بعد از قهرمانی در یو اس اپن دیگر در مسابقه ای شرکت نکرد و حدود 1 سال بعد اعلام بازنشستگی کرد. سمپراس در 31 سالگی آخرین بازی اش را انجام داد.