گرند اسلم اوپن آمریکا، آخرین گرند اسلم فصل تنیس است. در این مطلب نگاهی داریم به قهرمانان گرند اسلم اوپن آمریکا.
آخرین گرند اسلم فصل تنیس، اپن آمریکا است که هر ساله در اواخر ماه آگست و اوایل ماه سپتامبر برگزار می شود. یو اس اپن از لحاظ قدمت بعد از ویمبلدون، دومین گرند اسلم قدیمی تاریخ تنیس به شمار می رود و اولین رویداد آن در سال 1881 شروع به کار کرد. اپن آمریکا نیز مثل اپن استرالیا، روی سطح هاردکورت برگزار می شود. در ادامه نگاهی داریم به قهرمانان گرند اسلم اوپن آمریکا.
تمام قهرمانان گرند اسلم اوپن آمریکا
گرند اسلم یو اس اپن، مدل جدید مسابقات قهرمانی ایالات متحده است که یکی از قدیمی ترین مسابقات تنیس دنیا به شمار می رود. این مسابقات اولین بار در سال 1881 روی سطح چمن برگزار شد و در آن سال فقط بازیکنانی که عضو باشگاه های آمریکایی بودند، اجازه ورود به این مسابقات را داشتند.
اپن آمریکا از سال 1884 تا 1911 سیستم عجیبی داشت. طبق این سیستم مدافع عنوان قهرمانی خود به خود به فینال راه پیدا می کرد و در پایان با برنده تورنمنت جاری بازی می کرد تا قهرمان مشخص شود. از سال 1968 که اجازه داده شد بازیکنان حرفه ای در گرند اسلم ها حضور پیدا کنند (معروف به عصر جدید تنیس)، اپن آمریکا شکل جدیدی به خود گرفت.
در این مطلب نیز تنها به قهرمانان دوران مدرن اشاره داریم و برنده های 1968 به بعد را مرور می کنیم. لیست زیر مربوط می شود به تمام قهرمانان گرند اسلم اوپن آمریکا.
| سال | قهرمان (کشور) | نتیجه | نفر دوم (کشور) |
| 1968 | آرتر اش (آمریکا) | 2-3 | تام اوکر (هلند) |
| 1969 | راد لیور (استرالیا) | 1-3 | تونی روش (استرالیا) |
| 1970 | کن رزوال (استرالیا) | 1-3 | تونی روش (استرالیا) |
| 1971 | استن اسمیت (آمریکا) | 1-3 | یان کودش (چکسلوواکی) |
| 1972 | ایلی ناستاسه (رومانی) | 2-3 | آرتر اش (آمریکا) |
| 1973 | جان نیوکام (استرالیا) | 1-3 | یان کودش (چکسلوواکی) |
| 1974 | جیمی کانرز (آمریکا) | 0-3 | کن رزوال (استرالیا) |
| 1975 | مانوئل اورانتس (اسپانیا) | 0-3 | جیمی کانرز (آمریکا) |
| 1976 | جیمی کانرز (آمریکا) | 1-3 | بیورن بورگ (سوئد) |
| 1977 | گیرمو ویلاس (آرژانتین) | 1-3 | جیمی کانرز (آمریکا) |
| 1978 | جیمی کانرز (آمریکا) | 0-3 | بیورن بورگ (سوئد) |
| 1979 | جان مک انرو (آمریکا) | 0-3 | ویتاس گرولاتیس (آمریکا) |
| 1980 | جان مک انرو (آمریکا) | 2-3 | بیورن بورگ (سوئد) |
| 1981 | جان مک انرو (آمریکا) | 1-3 | بیورن بورگ (سوئد) |
| 1982 | جیمی کانرز (آمریکا) | 0-3 | ایوان لندل (چکسلوواکی) |
| 1983 | جیمی کانرز (آمریکا) | 1-3 | ایوان لندل (چکسلوواکی) |
| 1984 | جان مک انرو (آمریکا) | 0-3 | ایوان لندل (چکسلوواکی) |
| 1985 | ایوان لندل (چکسلوواکی) | 0-3 | جان مک انرو (آمریکا) |
| 1986 | ایوان لندل (چکسلوواکی) | 0-3 | میلوسلاف مچیر (چکسلوواکی) |
| 1987 | ایوان لندل (چکسلوواکی) | 1-3 | متنس ویلندر (سوئد) |
| 1988 | متنس ویلندر (سوئد) | 2-3 | ایوان لندل (چکسلوواکی) |
| 1989 | بوریس بکر (آلمان) | 1-3 | ایوان لندل (چکسلوواکی) |
| 1990 | پیت سمپراس (آمریکا) | 0-3 | آندره آغاسی (آمریکا) |
| 1991 | استفان ادبرگ (سوئد) | 0-3 | جیم کوریه (آمریکا) |
| 1992 | استفان ادبرگ (سوئد) | 1-3 | پیت سمپراس (آمریکا) |
| 1993 | پیت سمپراس (آمریکا) | 1-3 | سدریک پیولین (فرانسه) |
| 1994 | آندره آغاسی (آمریکا) | 0-3 | میشائیل استیش (آلمان) |
| 1995 | پیت سمپراس (آمریکا) | 1-3 | آندره آغاسی (آمریکا) |
| 1996 | پیت سمپراس (آمریکا) | 0-3 | مایکل چانگ |
| 1997 | پتریک رفتر (استرالیا) | 1-3 | گرگ روسدسکی (بریتانیا) |
| 1998 | پتریک رفتر (استرالیا) | 1-3 | مارک فیلیپوسیس (استرالیا) |
| 1999 | آندره آغاسی (آمریکا) | 2-3 | تاد مارتین (آمریکا) |
| 2000 | مارات سافین (روسیه) | 0-3 | پیت سمپراس (آمریکا) |
| 2001 | لیتن هیوئیت (استرالیا) | 0-3 | پیت سمپراس (آمریکا) |
| 2002 | پیت سمپراس (آمریکا) | 1-3 | آندره آغاسی (آمریکا) |
| 2003 | اندی رادیک (آمریکا) | 0-3 | خوان کارلوس فررو (اسپانیا) |
| 2004 | راجر فدرر (سوئیس) | 0-3 | لیتن هیوئیت (استرالیا) |
| 2005 | راجر فدرر (سوئیس) | 1-3 | آندره آغاسی (آمریکا) |
| 2006 | راجر فدرر (سوئیس) | 0-3 | اندی رادیک (آمریکا) |
| 2007 | راجر فدرر (سوئیس) | 0-3 | نواک جوکوویچ (صربستان) |
| 2008 | راجر فدرر (سوئیس) | 0-3 | اندی ماری (بریتانیا) |
| 2009 | خوان مارتین دل پوترو (آرژانتین) | 2-3 | راجر فدرر (سوئیس) |
| 2010 | رافائل نادال (اسپانیا) | 1-3 | نواک جوکوویچ (صربستان) |
| 2011 | نواک جوکوویچ (صربستان) | 1-3 | رافائل نادال (اسپانیا) |
| 2012 | اندی ماری (بریتانیا) | 2-3 | نواک جوکوویچ (صربستان) |
| 2013 | رافائل نادال (اسپانیا) | 1-3 | نواک جوکوویچ (صربستان) |
| 2014 | مارین چیلیچ (کرواسی) | 0-3 | کی نیشیکوری (ژاپن) |
| 2015 | نواک جوکوویچ (صربستان) | 1-3 | راجر فدرر (سوئیس) |
| 2016 | استن واورینکا (سوئیس) | 1-3 | نواک جوکوویچ (صربستان) |
| 2017 | رافائل نادال (اسپانیا) | 0-3 | کوین اندرسن (آفریقای جنوبی) |
| 2018 | نواک جوکوویچ (صربستان) | 0-3 | خوان مارتین دل پوترو (آرژانتین) |
| 2019 | رافائل نادال (اسپانیا) | 2-3 | دنیل مدودف (روسیه) |
| 2020 | دومینیک تیم (اتریش) | 2-3 | الکساندر زورف (آلمان) |
| 2021 | دنیل مدودف (روسیه) | 0-3 | نواک جوکوویچ (صربستان) |
| 2022 | کارلوس آلکاراس (اسپانیا) | 1-3 | کسپر رود (نروژ) |
| 2023 | نواک جوکوویچ (صربستان) | 0-3 | دنیل مدودف (روسیه) |
رکوردهای گرند اسلم اوپن آمریکا
برخلاف سایر گرند اسلم ها، رکوردداران اپن آمریکا تا به امروز همچنان بازیکنانی هستند که در دوره قدیم و عصر آماتور این مسابقات بازی می کردند. ریچارد سیرز، ویلیام لارند و بیل تیلدن که هر 3 آمریکایی هستند، 7 بار در این گرند اسلم طعم قهرمانی را چشیده اند.
اکثرا برای نام بردن از رکوردداران قهرمانی در اپن آمریکا، به عصر جدید (1968 به بعد) تنیس نگاه می کنند. به همین دلیل است که نام جیمی کانرز، پیت سمپراس و راجر فدرر که هر 3 موق به کسب 5 عنوان قهرمانی در این مسابقات شدند، معمولا بیشتر مطرح می شود.
راجر فدرر با 5 قهرمانی متوالی در یو اس اپن، رکورددار قهرمانی در دوره جدید این مسابقات است. ریچارد سیرز که تمام 7 قهرمانی اش به صورت متوالی بوده، رکورددار دوره آماتور این تورنمنت محسوب می شود. در جدول زیر تنیسورهایی که حداقل 4 بار قهرمان یو اس اپن شده اند را مشاهده می کنید.
| بازیکن | کشور | تعداد قهرمانی |
| بیل تیلدن | آمریکا | 7 |
| ویلیام لارند | آمریکا | 7 |
| ریچارد سیرز | آمریکا | 7 |
| پیت سمپراس | آمریکا | 5 |
| جیمی کانرز | آمریکا | 5 |
| راجر فدرر | سوئیس | 5 |
| جان مک انرو | آمریکا | 4 |
| رافائل نادال | اسپانیا | 4 |
| رابرت ورن | آمریکا | 4 |
| نواک جوکوویچ | صربستان | 4 |
نظرات کاربران