ورزشکارهای زیادی هستند که نمی توانند به دنیای جدید بعد از بازنشستگی عادت کنند و مجددا به ورزش حرفه ای برمی گردند. در این مطلب نگاهی داریم به مهم ترین ورزشکارانی که از بازنشستگی برگشتند.
اوایل سال 2022 بود که تام بریدی، کوارتربک افسانه ای تیم های نیوانگلند پتریتس و تمپا بی باکنیرز اعلام بازنشستگی کرد. تقریبا 2 ماه از بازنشستگی بریدی گذشته بود که او به صورت غیرمنتظره اعلام کرد که از بازنشتگی برمی گردد و برای فصل بیست و سوم خود در NFL آماده می شود. به همین دلیل، در این مقاله نگاهی داریم به برخی از بزرگ ترین ورزشکارانی بعد از مدتی پشیمان شدند و مجددا به ورزش حرفه ای بازگشتند.
مایکل جردن
شاید معروف ترین نمونه بازگشت از بازنشستگی برای مایکل جردن باشد. جردن 2 بار به صورت رسمی بازنشسته شد و هر دوبار برگشت! جردن در سال 1993 بعد از سومین قهرمانی خود به همراه شیکاگو بولز در NBA اعلام بازنشستگی کرد اما در سال 1995 مجددا به این تیم برگشت.
اسطوره شیکاگو بولز مجددا در سال 1998 و این بار هم بعد از قهرمانی با بولز اعلام کرد که دیگر به ورزش حرفه ای برنخواهد گشت ولی بار دیگر صرف نظر کرد و در سال 2001 برگشت و این بار با پیراهن واشینگتن ویزاردز به میدان رفت.
میشائیل شوماخر
بعد از رسیدن به تمام افتخارات ممکن به همراه فراری، میشائیل شوماخر در سال 2006 از فرمول یک رفت و اعلام بازنشستگی کرد. 4 سال بعد اما با برگشت تیم مرسدس به فرمول یک، شوماخر افسانه ای نیز تصمیم به بازگشت گرفت و تا سال 2012 در این تیم آلمانی به رقابت پرداخت.
پله
پله در سال 1974 به طور رسمی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. با این حال اما پیشنهاد وسوسه کننده آمریکایی به این اسطوره برزیلی جهت آمدن به این کشور و بازی در لیگ NASL، باعث شد تا قهرمان 3 دوره جام جهانی از بازنشستگی برگردد و این بار با پیراهن نیویورک کاسموس پا به توپ شود.
محمد علی
محمد علی افسانه ای که بدون شک یکی از بزرگ ترین ورزشکارهای تاریخ است، در سال 1979 و در حالی که قهرمان سنگین وزن جهان لقب گرفت، تصمیم گرفت که بازنشسته شود. او در 62 مسابقه به 59 پیروزی رسید بود. با این حال علی مجددا برای دو مبارزه دیگر برگشت که در هر دو ناموفق بود.
بیورن بورگ
یکی از برترین تنیسورهای تاریخ، بعد از اینکه به افتخارات پرشماری در این رشته رسید، در سال 1984 بازنشسته شد اما این تنیسور سوئدی خیلی دوست داشت تا نسل جدید تنیس و راکت های گرافیتی را هم تجربه کند و به همین دلیل از اواخر دهه 1980 دست به کار شد و به طور رسمی در سال 1991 برگشت که البته اصلا شباهتی به آن قهرمان سابق نداشت و این بار در سال 1993 به طور قطعی بازنشسته شد.
برت فارو
برت فارو دوران باشکوهی را در تیم گرین بی پکرز سپری کرد و ضمن کسب قهرمانی سوپربول، به 3 عنوان متوالی MVP نیز رسید. او در پایان فصل 2007 اعلام کرد که قصد بازنشستگی دارد اما از تصمیم خود منصرف شد و طی تریدی به تیم نیویورک جتس رفت. بعد از آن نیز فارو دو فصل را در تیم رقیب پکرز یعنی مینسوتا وایکینگز سپری کرد و سرانجام در سال 2010 به طور رسمی بازنشسته شد.
ماریو لمیو
مصدومیت های فراوان باعث شد تا ماریو لمیو علی رغم ثبت آماری فوق العاده در NHL، نتواند به افتخارات بیشتری در هاکی روی یخ برسد. او در سال 1997 اعلام بازنشستگی کرد اما در سال 2000 برگشت و مجددا با پیراهن تیم سابقش یعنی پیتسبرگ پنگوئنز به میدان رفت. لمیو در المپیک زمستانی 2002 نیز به همراه کانادا به مدال طلا رسید.
راجر کلمنس
راجر کلمنس که یکی از بهترین پیچرهای تاریخ بیسبال است، در بوستون رد ساکس و نیویورک ینکیز به بالاترین افتخارات ممکن رسید و در پایان فصل 2003 نیز بازنشسته شد اما او فصل بعد برگشت و با هیوستن استروز قرارداد بست. با این حال برگشت کلمنس موفق بود و او ضمن حضور در مسابقه آل استار، در سال 2004 به عنوان Cy Young که همان بهترین پیچر فصل MLB است نیز رسید. کلمنس در سال 2007 به ینکیز برگشت و با پیراهن این تیم مجددا بازنشسته شد.
جرج فورمن
بعد از قهرمانی های مختلف و ثبت نام خود به عنوان یکی از بهترین بوکسورهای تاریخ، فورمن در سال 1977 و بعد از شکست برابر جیمی یانگ، از دنیای بوکس خداحافظی کرد. 10 سال بعد اما فورمن برگشت و سپس در سال 1994 یکی از بزرگ ترین کامبک های تاریخ ورزش را رقم زد و توانست با شکست مایکل مورر 26 ساله، عناوین سنگین وزن WBA و IBF را کسب کند و در 46 سالگی، مسن ترین قهرمان سنگین وزن تاریخ بوکس لقب بگیرد. فورمن در سال 1997 در 48 سالگی بازنشسته شد.
لنس آرم استرانگ
ورزشکاری که می توانست در جمع بهترین های تاریخ باشد، بعد از رسوایی های مرتبط با دوپینگ، چهره دیگری پیدا کرد. آرم استرانگ با 7 قهرمانی تور دو فرانس در سال 2005 بازنشسته شد اما در سال 2009 مجددا به دنیای دوچرخه بازگشت. بعد از اعتراف به دوپینگ، تمام دستاوردها و افتخارات آرم استرانگ از او گرفته شد.
زیکو
پله سفید بعد از درخشش فراوان در فلامینگو و تیم ملی برزیل، در سال 1989 اعلام بازنشستگی کرد. با این حال 2 سال بعد زیکو به دنیای فوتبال برگشت و این بار در ژاپن تصمیم گرفت بازی کند. زیکو 3 سال را در تیم کاشیکا انتلرز سپری کرد و سپس در سال 1994 به طور دائم بازنشسته شد.
نیکی لائودا
حتی تصادف سهمگین سال 1976 نیز نتوانست مانع نیکی لائودا شود. راننده اتریشی بعد از کسب افتخارات مختلف از جمله 2 قهرمانی، در سال 1979 فرمول یک را ترک کرد اما در سال 1982 برگشت و به مک لارن پیوست. بازگشت لائودا با افتخارات بیشتر همراه شد و او توانست در سال 1984 یک قهرمانی دیگر کسب کند تا به تنها راننده تاریخ تبدیل شود که سابقه قهرمانی در فراری و مک لارن را دارد.
جرج سنت پیر
وقتی نام هنرهای رزمی ترکیبی به گوش می رسد، یکی از اولین نام هایی که به ذهن می آید، جرج (ژرژ) سنت پیر است. او در 2 دسته مختلف UFC به قهرمانی رسید و 9 بار نیز از عنوان خود در سبک وزن دفاع کرد. سنت پیر بعد از کسب افتخارات مختلف در سال 2013 بازنشته شد اما تصمیم گرفت در سال 2017 برگردد و این بار در دسته میان وزن مبارزه کند.
مجیک جانسن
هنرنمایی های مجیک در لس آنجلس لیکرز دهه 1980، با یک خبر شوکه کننده در ابتدای دهه 1990 همراه شد. جانسن در سال 1991 اعلام کرد که آزمایش HIV او مثبت اعلام شده و فورا از بسکتبال خداحافظی کرد. با این حال جانسن به همراه تیم ملی آمریکا که به تیم رویایی معروف بود، به المپیک 1992 سفر کرد. جانسن حتی در همان سال 1992 نیز در مسابقه آل استار حضور داشت اما بازگشت رسمی او در سال 1996 بود که مجددا با پیراهن لس آنجلس لیکرز به میدان رفت.
دیان سندرز
نام سندرز برابر است با یکی از بهترین بازیکنان دفاعی تاریخ فوتبال آمریکایی. سندرز بعد از فصل 2000 اعلام بازنشستگی کرد اما 3 فصل بعد و در حالی که فعالیت رسانه ای می کرد، تصمیم گرفت که به NFL برگردد و یک فصل را با بالتیمور ریونز سپری کرد.
فلوید می ودر
فلوید می ودر با رکورد بی نقص 0-37 در سال 2008 اعلام بازنشستگی کرد. حدود 2 سال بعد، می ودر بار دیگر به رینگ بوکس برگشت و تا سال 2015 در 12 مبارزه دیگر به پیروزی رسید تا به رکورد 0-49 برسد. می ودر در سال 2015 مجددا بازنشسته شد و اعلام کرد که فقط هنگامی حاضر به مسابقه می شود که پای پول بزرگی وسط باشد! همین اتفاق رخ داد و او در سال 2017 برای دومین بار از بازنشستگی برگشت و این بار با شکست کانر مک گرگر، به پنجاهمین پیروزی دوران حرفه ای خود رسید.
نظرات کاربران