ایندی 500، محبوب ترین رویداد اتومبیل رانی آمریکا به شمار می رود. در این مقاله نگاهی داریم به مهم ترین مسابقه ایندی کار.
در دنیای اتومبیل رانی، 3 مسابقه وجود دارد که مهم تر از بقیه رقابت ها به شمار می روند و به تریپل کراون موتور اسپورت معروف هستند. گرندپری موناکو، مسابقه 24 ساعته لمان و ایندی 500. مسابقه ایندی 500 که بخشی از ایندی کار به شمار می رود، محبوب ترین رویداد اتومبیل رانی آمریکا به شمار می رود و طرفداران پرشماری دارد. نگاهی داریم به این مسابقه کلاسیک.
تاریخچه ایندی 500
سال 1909، ساخت پیست Indianapolis Motor Speedway در ایندیانا آمریکا تکمیل شد. این پیست برای مسابقات موتور اسپورت طراحی شده بود و مسابقات مختلفی از اتومبیل رانی و موتورسواری در این پیست برگزار می شد. طراحی پیست در زمان خود بسیار مدرن به شمار می رفت. به همین دلیل مسابقاتی که در این پیست برگزار می شد، به طور معمول تماشاگر بسیار بیشتری نسبت به دیگر مسابقات مشابه در سایر پیست ها داشت.
در سال 1911 مسابقه ای با نام International 500-Mile Sweepstakes Race با حضور 40 ماشین در ایندیانا برگزار شد که استقبال فوق العاده ای از آن شد. در حالی که تماشاگران مسابقات موتور اسپورت در آن زمان به 20 هزار نفر هم نمی رسید، ایندیانا در سال 1911 میزبان تقریبا 85 هزار تماشاگر بود.
استقبال از این مسابقه به حدی بود که قرار شد هر سال چنین مسابقه ای در هفته آخر ماه می برگزار شود. در سال 1912 قرار شد تا 33 نفر در این مسابقه شرکت کنند. تا به امروز هم تعداد راننده های هر دوره 33 نفر است.
رفته رفته محبوبیت این مسابقه که بعدها Indianapolis 500 و به اختصار Indy 500 لقب گرفت، بیشتر شد و به یک سنت در ایالات متحده تبدیل شد. این مسابقه همچنین به دلیل سابقه طولانی اش، ارزش بسیاری پیدا کرد و کم کم در میان تمام طرفداران موتور اسپورت در دنیا، به رویدادی ویژه تبدیل شد.
لازم به ذکر است که ایندی 500 در 2 مقطع برگزار نشد. 1917و 1918 به دلیل جنگ جهانی اول و سال های 1942 تا 1945 به دلیل جنگ جهانی دوم.
همکاری ایندی 500 با فرمول یک
محبوبیت بالای ایندی 500 باعث شد تا مسابقات جهانی اتومبیل رانی خواهان برگزاری این مسابقه در چارچوب سری مسابقات خود باشند. اولین بار در سال 1925 بود که ایندی کار در چارچوب مسابقات جهانی اتومبیل رانی (Automobile World Championship) برگزار شد. بعد از 4 دوره حضور، ایندیاناپولیس 500 مجددا مستقل شد و به صورت مجزا برگزار می شد.
با گذشت 2 دهه، اروپایی ها بار دیگر خواهان همکاری با ایندی 500 شدند. این بار با شروع مسابقات فرمول یک در سال 1950، ایندی 500 در چارچوب این مسابقات برگزار شد و یک دهه نیز بخشی از فرمول یک بود. مسابقه ایندیاناپولیس 500 اما با تمام رقابت های دیگر فرمول یک فرق داشت. از پیست بیضی شکل گرفته تا تعیین خط و حضور در مسابقه اصلی که با حضور راننده های بومی و افرادی برگزار می شد که با فرمول یک قرارداد نداشتند!
مسیر ایندی 500 و فرمول یک در دهه 1960 از یکدیگر جدا شد. ماشین های ایندی کار تفاوت بسیاری با فرمول یک داشتند و قوانین این مسابقه رفته رفته فاصله بسیاری با فرمول یک گرفت و به همین دلیل، این همکاری به پایان رسید. حتی بعد از قطع همکاری ایندی 500 با فرمول یک نیز برخی راننده ها حضور در هر دو مسابقه را تجربه کردند. آخرین راننده فعال فرمول یک که در ایندیاناپولیس 500 مسابقه داد، فرناندو آلونسو در سال 2017 بود.
نحوه برگزاری مسابقه ایندیاناپولیس 500
با تشکیل سری مسابقات ایندی کار در سال 1996، مسابقه ایندی 500 نیز به پای ثابت این لیگ تبدیل شد و هر ساله در چارجوب مسابقات ایندی کار برگزار می شود. ایندیاناپولیس 500 مهم ترین مسابقه فصل ایندی کار است و به همین دلیل، نحوه برگزاری این مسابقه متفاوت از سایر مسابقات ایندی کار است. جوایز و امتیازهای فصل نیز در این مسابقه، بسیار بیشتر از یک مسابقه معمولی ایندی کار است.
تعیین خط در پیست های بیضی شکل ایندی کار به این صورت است که هر راننده ابتدا 2 دور گرم می کند و سپس 2 دور سرعتی را ثبت می کند. مجموع این 2 دور سرعتی، جایگاه راننده در شروع مسابقه اصلی را مشخص می کند.
در ایندی 500 اما تعیین خط متفاوت است. در پیست بیضی شکل ایندیاناپولیس، هر راننده بعد از 2 دور گرم کردن، 4 دور سرعتی باید ثبت کند. مسابقه اصلی نیز به این شکل است که هر ماشین باید 200 دور پیست 4 کیلومتری Indianapolis Motor Speedway را دور بزند که در مجموع به 800 کیلومتر یا همان 500 مایل برسد. نام ایندیاناپولیس 500 نیز به دلیل مسیر 500 مایلی این مسابقه است.
جوایز و امتیازهای ویژه
سیستم امتیازدهی برای تمام مسابقات ایندی کار یکسان است به غیر از مسابقه ایندی 500. امتیازها در مسابقه ایندی 500 دو برابر می شوند. تعیین خط ایندی 500 نیز امتیاز ویژه ای دارد و راننده ای که پول پوزیشن کسب کند به 12 امتیاز می رسد. در ادامه رده های دوم تا دوازدهم تعیین خط به ترتیب 11 تا 1 امتیاز کسب می کنند.
جوایز نقدی مسابقه ایندیاناپولیس 500 بسیار زیاد است. در سال 2008 به راننده های حاضر در این مسابقه مجموعا 14.4 میلیون دلار اهدا شد که بیشترین در تاریخ این مسابقات بود. برنده مسابقه، بیشترین مبلغ را دریافت می کند. در سال 2022، مارکس اریکسن بیشتر از 3 میلیون دلار بابت پیروزی در ایندی 500 دریافت کرد که رکورد بیشترین جایزه نقدی به برنده این مسابقه بود.
رکورد بیشترین حضور تماشاگر
هیچ رویداد ورزشی در یک روز به اندازه مسابقه ایندی 500 تماشاگر به خود ندیده است. تعداد تماشاگرهای ایندیاناپولیس 500 که این مسابقه را از نزدیک تماشا کرده اند، زمانی به 350 هزار نفر رسید که یک رکورد در میان تمام مسابقات ورزشی است. پیست Indianapolis Motor Speedway بیشتر از 250 هزار نفر گنجایش دارد. با احتساب فضای کنار این پیست، تعداد تماشاگرها تا 400 هزار نفر هم می رسد.
سنت خاص ایندی 500؛ برنده باید شیر بنوشد
برخلاف سایر مسابقات اتومبیل رانی، برنده ایندی 500 در پایان مسابقه باید شیر بنوشد. شیر نوشیدن یک سنت در ایندی 500 است که به دهه 1930 برمی گردد. زمانی که لوییس مایر در سال 1936 برای سومین بار برنده مسابقه ایندیاناپولیس 500 شد، از مسئولان مسابقه درخواست کردن که برای تجدید قوا، به او یک لیوان شیر بدهند.
مایر حرف مادرش را تکرار کرد که هیچ چیزی مانند یک لیوان شیر در هوای گرم لذت بخش نیست. همین موضوع کافی بود تا شرکت های لبنیاتی وارد عمل شوند و به راننده ها پیشنهاد دهند تا در صورت پیروزی، از شیر شرکت آن ها استفاده کنند.
البته این موضوع خیلی سریع به یک سنت تبدیل نشد. حدود 20 سال بعد از این اقدام مایر بود که کم کم سنت شیر نوشیدن برنده مسابقه ایندی کار، رواج پیدا کرد. در این مدت اما همیشه هم از شیر پرچرب استفاده نشده است! به عنوان مثال در سال 1993 که امرسون فیتیپالدی برنده ایندی 500 شد، بعد از مسابقه آب پرتقال نوشید. او رسما اعلام کرد که این کار او، تبلیغی برای یک شرکت برزیلی بود که خودش نیز در آن سهیم است.
رکوردهای ایندی 500
رکورد بیشترین پیروزی در ایندیاناپولیس 500 به صورت مشترک در اختیار 4 راننده است. ای جی فویت، ال آنسر و ریک میرز که هر سه آمریکایی هستند به همراه هلیو کسترونوس برزیلی، هر یک 4 بار برنده ایندی 500 شده اند که یک رکورد به شمار می رود.
هیچ راننده ای بیشتر از 2 برد متوالی در ایندی 500 کسب نکرده است. 10 راننده در اولین حضور خود در این مسابقه توانسته اند به پیروزی برسند.
ریک میرز 6 بار در این مسابقه پول پوزیشن را در اختیار داشته که بیشتر از هر راننده دیگری است. مثل پیروزی، در پول پوزیشن هم هیچ راننده ای بیشتر از 2 بار متوالی نتوانسته ایندی 500 را از جایگاه نخست شروع کند. ای جی فویت با 35 حضور که تمام آن ها متوالی بود، بیشتر از هر راننده دیگری در ایندی 500 رقابت کرده است.
تا به امروز 13 راننده که سابقه حضور در فرمول یک را داشتند، توانسته اند برنده مسابقه ایندی 500 شوند. تا به حال 5 راننده توانسته اند ضمن قهرمانی در فرمول یک، برنده ایندیاناپولیس 500 نیز بشوند. جیم کلارک، گراهام هیل، ماریو آندرتی، امرسون فیتیپالدی و ژاک ویلنوو.
سلام من فکر میکردم مسابقه دیتونا ناسکار هم جزو مسابقه های بزرگ اتومبیل رانی باشه
درباره ناسکار هم بنویسید ممنون
سلام
بله دقیقا نسکار هم خیلی بزرگ و محبوبه. حتما در ادامه ازش مینویسم.