مایک ششفسکی؛ مربی افسانه ای دانشگاه دوک

بعد از 42 سال مربی گری در دانشگاه دوک، مایک ششفسکی بازنشسته شد. نگاهی داریم به دوران باشکوه این مربی افسانه ای.

بسکتبال دانشگاهی NCAA

در ورزش آمریکا، مربی های بسیاری وجود دارند که نام خود را در رشته های مختلف، جاودانه کرده اند. از جان وودن و وینس لومباردی تا رد آئورباخ و دان شولا. از پت سامیت و فیل جکسن تا بیل بلچک و گرگ پاپوویچ. در میان نام های درخشان ورزش آمریکا، مایک ششفسکی نیز جایگاه ویژه ای دارد؛ مربی افسانه ای دانشگاه دوک که به تمام افتخارات ممکن در بسکتبال رسید. نگاهی داریم به دوران پرشکوه مایک ششفسکی.

با کلیک، اینستاگرام اسپورتس نوتس را دنبال کنید

آغاز مربی گری

بعد از بزرگ شدن در خانواده ای کاتولیک، مایک ششفسکی به ارتش ایالات متحده ملحق شد و 5 سال در آنجا خدمت کرد. پیوستن به ارتش، زندگی ششفسکی را برای همیشه تغییر داد. او در ارتش مشغول بسکتبال شد و همانجا بود که زیر نظر باب نایت که یکی از استعدادهای مربی گری بسکتبال آن زمان بود، دانش ورزشی اش روز به روز بیشتر شد.

سال 1974 که خدمت ششفسکی تمام شد، او به قدری با بسکتبال و شخص باب نایت خو گرفته بود که سریع به کادر فنی نایت اضافه شد و دستیار او لقب گرفت. بعد از یک سال فعالیت به عنوان کمک مربی، ششفسکی هدایت تیم بسکتبال ارتش آمریکا که شامل دانشجوهای آکادمیک بود را برعهده گرفت. ششفسکی 5 سال را به عنوان سرمربی این تیم سپری کرد تا اینکه حرفه او شکل و شمایل متفاوتی پیدا کرد.

مایک ششفسکی (سمت چپ) در کنار باب نایت که از بهترین سرمربی های تاریخ بسکتبال دانشگاهی است

هدایت دانشگاه دوک

بعد از 5 سال هدایت تیم بسکتبال ارتش آمریکا، مایک ششفسکی در حالی که فقط 33 سال داشت، هدایت دانشگاه دوک را برعهده گرفت. در سال های ابتدایی، ششفسکی سعی کرد تا شرایط تیم را بهبود ببخشد و فضایی درست کند که نسل های جدید، بتوانند در مسابقات معتبر خودش نشان دهند و دانشگاه دوک را به افتخارات زیادی برسانند.

ششفسکی اما کار آسانی نداشت و در این مسیر با موانع بسیاری هم مواجه شد. به عنوان مثال او در سال 1994 به دلیل آسیب دیدگی کمر، بازی های فراوانی را از دست داد و دستیارش هدایت دوک را برعهده گرفت. او فاصله بسیار کمی تا استعفا از سمتش داشت و آسیب دیدگی کمر به قدری این مربی را اذیت کرد که دیگر نمی خواست روی نیمکت بنشیند.

اوج گیری با دوک

دانشگاه دوک در کنفرانس ACC یا همان Atlantic Coast Conference قرار دارد که دانشگاه مشهور کارولاینای شمالی نیز در این کنفرانس حضور دارد. در اصل، کارولاینای شمالی (UNC) همسایه دوک به شمار می رود و این دو تیم رقیب های سنتی هم هستند. تفاوت اصلی اما در افتخارات و بزرگی این دو دانشگاه است. هر چه قدر کارولاینای شمالی قوی و پرافتخار بود، دوک تیمی ضعیف به شمار می رفت که سابقه قهرمانی در NCAA هم نداشت.

مایک ششفسکی (سمت راست) سال ها با روی ویلیامز (سمت چپ) که مربی UNC بود رقابت داشت

مایک ششفسکی کار سختی داشت تا دوک را از زیر سایه UNC خارج کند. بعد از چند فصل که زیربنای قدرت در دوک شکل گرفت، این دانشگاه به یکی از قطب های اصلی کالج بسکتبال تبدیل شد. ششفسکی در 36 سال، 35 بار دوک را به تورنمنت اصلی NCAA یا همان مارچ مدنس رساند (24 فصل متوالی). تیمی که قبل از آن سابقه قهرمانی نداشت، 5 بار فاتح بزرگ ترین تورنمنت بسکتبال دانشگاهی شد. تیمی که قبل از ششفسکی فقط 2 بار به فینال NCAA رسیده بود، با ششفسکی به 9 فینال راه یافت و 13 بار نیز در جمع 4 تیم برتر مارچ مدنس قرار گرفت.

تیم المپیک آمریکا

درخشش و کسب افتخارات پرشمار با دانشگاه دوک، مایک ششفسکی را به نیمکت تیم المپیک آمریکا نیز رساند. ششفسکی ابتدا به عنوان دستیار در تیم بسکتبال آمریکا در المپیک های 1984 و 1992 حضور داشت و بخشی از تیم رویایی آمریکا بود. ششفسکی در سال 2005 به عنوان سرمربی تیم آمریکا انتخاب شد و تا سال 2016 توانست ایالات متحده را به 3 طلای المپیک و 2 طلای جام جهانی برساند.

مایک ششفسکی به همراه بازیکنان تیم ملی آمریکا بعد از کسب طلای المپیک 2008

شاگردهای معروف مایک ششفسکی

همانطور که ذکر شد، قبل از حضور مایک ششفسکی دانشگاه دوک چندان مطرح نبود اما بعد از کسب افتخارات متوالی تحت هدایت ششفسکی، بازیکنان مختلف ترغیب شدند تا دوره دانشگاهی خود را در دوک سپری کنند. از شاگردهای معروف مایک ششفسکی می توان به کریسشن لیتنر، گرنت هیل، زایان ویلیامسن، جی جی ردیک، شین بتیه، برندن اینگرم، جیسن تیتم، کارلوس بوزر، گریسن الن، آستین ریورز، ست کری و کایری ارونیگ اشاره کرد.

کریسشن لیتنر به همراه مایک ششفسکی به المپیک 1992 رفت و عضو تیم رویایی بود

افتخارات مایک ششفسکی

علی رغم پیشنهادهای مختلف از سوی تیم های NBA از جمله لس آنجلس لیکرز، بوستون سلتیکس و نیوجرسی نتس، مایک ششفسکی تمام دوران حرفه ای خود را در سطح دانشگاه گذراند و هیچگاه هدایت تیمی از لیگ NBA را برعهده نگرفت. ششفسکی نام خود را در تاریخ دانشگاه دوک، بسکتبال دانشگاهی و البته خود رشته بسکتبال جاودانه کرد و در این مسیر به افتخارات بسیاری رسید.

ششفسکی با ثبت 1202 پیروزی، بیشترین برد به عنوان یک مربی در تاریخ دویژن اول بسکتبال دانشگاهی را به دست آورده است. 101 پیروزی او در مسابقات اصلی NCAA یا همان مارچ مدنس، بیشترین در تاریخ این مسابقات است و هیچ مربی ای به اندازه او نتوانسته تیمش را به جمع 4 تیم برتر مارچ مدنس برساند.