مثل هر لیگ دیگری در آمریکا، لیگ فوتبال آمریکایی NFL نیز با فرمت فصل عادی و پلی آف برگزار می شود. در این لیگ همچنین صعود و سقوط وجود ندارد و تیم ها ثابت هستند (مگر اینکه امتیاز تیم به شهر دیگری واگذار شود). اکنون نگاهی داریم به فرمت یک فصل لیگ NFL که شامل فصل عادی و پلی آف می شود.
فصل عادی لیگ NFL
هر تیم در فصل عادی باید 17 بازی انجام دهد. 6 بازی باید با تیم های هم دویژنی صورت بگیرد (با هر تیم 2 بازی به صورت رفت و برگشت). 4 بازی باید با 4 تیم از یک دویژن کنفرانس دیگر صورت بگیرد (بازی خانگی و 2 بازی خارج از خانه). این 4 بازی متفاوت است و سال به سال متفاوت است.
به عنوان مثال امسال با 4 تیم دویژن A بازی می کند و سال بعد با 4 تیم دویژن B. یک بازی نیز با یکی از تیم های کنفرانس دیگر برگزار می شود که فصل گذشته در دویژن خود، رتبه ای مشابه کسب کرده است (مثلا تیم A در دویژن خود سوم شده به مصاف یک تیم دیگر از کنفرانس دیگری می رود که در دویژن خود سوم شده است).
6 بازی با تیم های هم کنفرانسی نیز وجود دارد. یعنی یک تیم باید با 4 تیم از یک دویژن هم کنفرانسی خود بازی کند (2 بازی خانگی و 2 بازی خارج از خانه). این 4 بازی نیز هر سال عوض می شود و هر سال با 4 تیم مختلف است. 2 بازی دیگر نیز باید با تیم های هم کنفرانسی که سال گذشته رتبه ای مشابه در دویژن خود کسب کردند برگزار شود (یک بازی خانگی و یک بازی خارج از خانه).
ساختار فصل عادی
به عنوان مثال تیم A فصل قبل، برنده دویژن خودش شده است، در این فصل با تیم های دو دویژن کامل بازی می کند، آن دو بازی دیگر را نیز با قهرمانان دو دویژنی بازی می کند که هم کنفرانس خودش هستند و این فصل به مصاف آن دو دویژن نرفته است. به همین ترتیب تیم دوم دویژن با دو تیم دوم دویژن های دیگر بازی می کند و همین شرایط برای تیم های سوم و چهارم نیز برقرار است.
نکته آخری که درباره فصل عادی وجود دارد، این است که تیم های هم دویژنی، 14 بازی از 17 دیدار فصل عادی شان، با رقیب های یکسان است. در ضمن هر تیم در فصل عادی یک هفته باید استراحت کند و به این ترتیب فصل عادی در 18 هفته برگزار می شود.
پلی آف لیگ NFL
بعد از انجام فصل عادی، نوبت به پلی آف می رسد. از هر کنفرانس 7 تیم به پلی آف می رسد که در مجموع 14 تیم می توانند به پلی آف برسند. 4 تیم صدرنشین هر دويژن به پلی آف می رسند. از هر کنفرانس، 3 تیمی که بهترین رکورد را در اختیار دارد اما نتوانستند صدرنشین دویژن خود شوند هم به پلی آف می رسند. به این تیم ها اصطلاحا Wild Cards گفته می شود.
تیم های صدرنشین هر کنفرانس، با توجه به رکورد کلی فصل عادی، در سیدهای 1 تا 4 قرار می گیرند، سه تیم Wild Card نیز با توجه به رکورد کلی فصل عادی، در سیدهای 5، 6 و 7 قرار می گیرند. در هفته نخست پلی آف، تیمی که بهترین رکورد کنفرانس را در اختیار دارد استراحت می کند. تیم دوم با تیم هفتم، تیم سوم با تیم ششم و تیم چهارم با تیم سید 5 بازی می کند. این راند به Wild Card Round معروف است.
در دور دوم پلی آف که اصطلاحا Divisional Playoffs گفته می شود، سید نخست با ضعیف ترین تیم صعود کننده روبرو خواهد شد و دو تیم دیگر به مصاف هم می روند. برنده این دو دیدار نیز فینال کنفرانس را برگزار می کنند. سرانجام برنده هر کنفرانس، مسابقه سوپربول (Super Bowl) را برگزار می کنند که پر بیننده ترین مسابقه ورزشی در آمریکا است. در پلی آف، تیمی که سید بالاتری دارد، میزبان خواهد بود و پلی آف این لیگ بر خلاف لیگ NBA، تنها یک مسابقه تک حذفی است.
مشکلات فرمت فعلی NFL
مثل هر لیگ دیگری، فرمت برگزاری لیگ NFL نیز با انتقادهای زیادی مواجه است. به عنوان مثال در پلی آف، دو تیم که بهترین رکورد کنفرانس را دارند، اگر هم دویژنی باشند، احتمال برخوردشان قبل از فینال کنفرانس وجود دارد. زیرا تیم بهتر سید 1 می شود و تیم بدتر سید 5. ناحیه جغرافیایی تیم ها نیز باعث برتری برخی تیم ها و ضرر تیم های دیگر می شود.
به عنوان مثال، در سال 2010 تیم سیاتل سی هاکس با رکورد 7 پیروزی و 9 شکست (آن زمان تعداد بازی های فصل عادی 16 تا بود) به عنوان تیم صدرنشین دویژن NFC West به پلی آف رسید. تیم های تمپا بی باکنیرز و نیویورک جاینتس اما با رکورد مشابه 10 پیروزی و 6 شکست، به پلی آف نرسیدند.
نظرات کاربران