ماشین های فرمول یک از سریع ترین و پیشرفته ترین ماشین هایی هستند که بشر تا به امروز ساخته است. نگاهی داریم به این ماشین ها.
مسابقات فرمول یک، معتبرترین مسابقات اتومبیل رانی دنیا به شمار می رود. تعجبی ندارد که ماشین های حاضر در این مسابقات، بالاترین فناوری ممکن را دارند و از پیشرفته ترین ماشین های ساخت بشر به شمار می روند. در این مطلب نگاهی داریم به ماشین های F1.
مشخصات ماشین های فرمول یک
ماشین های فرمول یک همواره از بهترین و پیشرفته ترین فناوری های روز استفاده می کنند. شاسی این ماشین ها از کامپوزیت های الیاف کربن ساخته می شود که وزن کمی دارند. وزن تمام ماشین باید حداقل 740 کیلوگرم باشد که کمترین حد مجاز در این مسابقات به شمار می رود.
ماشین های فرمول یک از گیربکس نیمه خودکار استفاده می کنند. 8 دنده جلو برای این گیربکس ها طراحی شده و این ماشین ها، دنده عقب هم دارند.
بخش بزرگ و قابل توجهی از ماشین های این مسابقات مربوط به آیرودینامیک می شود. آیرودینامیک به بررسی جریان هوا در این ماشین ها اطلاق می شود و این علم در فرمول یک جایگاه ویژه ای دارد. توان بالای این خودروها و همچنین چسبندگی که مسئله ای حیاتی در ماشین های فرمول یک است، توسط نیروی آیرودینامیک به دست می آیند.
موتور ماشین های F1
موتورهای ماشین های فرمول یک باید وزنی کمتر از 145 کیلوگرم داشته باشند. موتور ماشین های فرمول یک 1.6 لیتری و دارای 6 سیلندر هستند. این ماشین ها با بنزین حرکت می کنند و در هر مسابقه جایز به مصرف بیشتر از 110 کیلوگرم سوخت نیستند.
هیلو در فرمول یک چیست؟
هیلو قطعه ای از جنس تیتانیوم است که به شکل یک منحنی سه پایه و برای حفاظت از سر راننده ها، در ماشین های فرمول یک طراحی شده است. وزن این قطعه به 9 کیلوگرم می رسد و طبق ادعای خود فرمول یک، شانس زنده ماندن راننده های این مسابقات را تا 17 درصد افزایش می دهد. این قطعه در کابین راننده نصب می شود و مانع دید او نمی شود.
اثر زمین چیست؟
وقتی دو ماشین به یکدیگر می رسند، ماشین جلویی با هوای آلوده ای که تولید می کند، باعث می شود تا داون فورس (Downforce) که همان نیروی حاصل از جریان هوا و گرانش به سمت پایین است و باعث چسبندگی ماشین می شود، کم شود و در نتیجه سرعت ماشین عقبی کاهش پیدا کند. از فصل 2022، در کف ماشین ها، ورودی جدیدی تعبیه شده تا هوا از آنجا خارج شود.
همین موضوع باعث تغییر چشمگیری در داون فورس ماشین عقبی می شود. ادعا شده که این کار باعث می شود تا کاهش داون فورس ماشین عقبی از 50 درصد به حدود 5 الی 10 درصد برسد. ورودی هایی که تعبیه شده در اصل همان تونل ونتوری (Venturi Tunnel) هستند که بیشترین داون فورس قرار است از این ناحیه در ماشین های نسل جدید تامین شود.
لاستیک ماشین های فرمول یک
در حال حاضر در مسابقات فرمول یک از 3 مدل لاستیک مختلف برای مسابقات در شرایط عادی و دو مدل مختلف برای مسابقات در شرایط بارانی استفاده می شود. لاستیک های شرایط عادی به مدل های Soft، Medium و Hard تقسیم می شوند. در شرایط بارانی نیز دو لاستیک Intermediate و Wet استفاده می شوند.
تمام این لاستیک ها طبق قانون باید 18 اینچ باشند. وزن لاستیک ها اما بسته به مدل آن ها با یکدیگر فرق دارند. وزن این تایرها از 9.5 کیلوگرم تا 11.5 کیلوگرم است. لاستیک های اسلیک (Slick) که در شرایط عادی استفاده می شوند، کاربرد متفاوتی دارند. لاستیک های Soft زمانی استفاده می شوند که راننده می خواهد بیشترین سرعت را داشته باشد. این لاستیک ها دوام کمی دارند و زودتر فرسوده می شوند.
در طرف دیگر، لاستیک های Hard بیشترین دوام را دارند اما این لاستیک ها باعث می شوند که ماشین در نهایت سرعت خود قرار نگیرد. لاستیک های Medium متعادل هستند و دوام و سرعت آن ها در حد وسط است. در شرایط بارانی نیز هنگامی که پیست کمی خیس است از لاستیک های Intermediate استفاده می شود و زمانی که باران شدید است، راننده ها از لاستیک های Wet استفاده می کنند.
نظرات کاربران