لیگ NBA به مناسبت 75 سالگی خود، 75 تا از بهترین بازیکنان تاریخ لیگ را معرفی کرد که در این مطلب نگاهی داریم به تیم منتخب 75 سالگی NBA.
75 سال از تاسیس لیگ بسکتبال NBA می گذرد و تا به امروز بازیکنان زیادی بازی در این لیگ را تجربه کرده اند. از میان تمام ستاره و فوق ستاره هایی که نام خود را در تاریخ NBA و بسکتبال جاودانه کرده اند، تنها 75 بازیکن می توانستند وارد تیم منتخب 75 سالگی این لیگ شوند.
در فصل 2022-2021 لیگ NBA لیست بهترین های تاریخ خود را معرفی کرد که البته به دلیل برابری آرا، شامل 76 بازیکن می شود. در این مطلب نگاهی داریم به 75 بازیکن برتر تاریخ NBA و با توجه به پست های مختلف بسکتبال، این بازیکنان را معرفی می کنیم.
تیم منتخب 75 سالگی NBA
مانند سال 1996 که تیم منتخب 50 سالگی لیگ NBA معرفی شد، در سال 2021 نیز به مناسب 75 سالگی این لیگ، تیمی منتخب از 75 بازیکن برتر تاریخ این لیگ انتخاب شد. این لیست را هیئتی متشکل از اصحاب رسانه، بازیکنان فعلی و قدیمی، مربی، جنرال منیجرها و مدیر تیم ها انتخاب کردند. در زمان انتخاب، مجموع افتخارات این تیم منتخب شامل 158 قهرمانی، 62 عنوان ارزشمندترین بازیکن سال، 48 عنوان MVP فینال و 730 حضور در مسابقه آل استار می شد.
تمام 50 بازیکنی که در تیم منتخب 50 سالگی NBA حضور داشتند، در تیم منتخب 75 سالگی هم هستند. 20 بازیکن این لیست سابقه بازی در بوستون سلتیکس را دارند و 15 بازیکن نیز برای لس آنجلس لیکرز به میدان رفته اند.
گاردها
ری الن
یکی از بهترین شوتزن های تاریخ بسکتبال. الن در دوران حرفه ای خود 2973 پرتاب سه امتیازی به ثمر رساند و تقریبا 10 سال رکورددار بیشترین پرتاب سه امتیازی موفق NBA بود. او تنها یکی از 6 بازیکن تاریخ فرنچایز سلتیکس است که در یک بازی پلی آف حداقل 50 امتیاز کسب کرده است و آخرین بازیکن تاریخ سیاتل سوپر سانیکس است که در یک بازی 50 امتیاز کسب کرد.
او از ارکان اصلی تیم داک ریورز در فتح عنوان قهرمانی سال 2008 بود و 5 سال بعد با یکی از بهترین و کلاچ ترین پرتاب های تاریخ NBA، باعث قهرمانی میامی هیت شد. الن در طی دوران حرفه ای اش میانگین 18.9 امتیاز، 4.1 ریباند، 3.4 اسیست، 1.1 استیل و 2.3 پرتاب سه امتیازی در هر بازی را به ثبت رساند.
نیت آرچیبالد
آرچیبالد 14 سال در NBA بازی کرد که بیشتر او را در پیراهن بوستون سلتیکس به یاد می آورند که توانست یک قهرمانی نیز کسب کند. آرچیبالد 6 بار به مسابقه آل استار رسید، 5 بار در تیم های منتخب سال قرار گرفت و در سال 1973 که برای کینگز بازی می کرد توانست هم بهترین امتیازآور فصل شود و هم میانگین بیشترین اسیست لیگ را به ثبت برساند. فصل 1973-1972 یکی از تاریخی ترین فصول یک بازیکن در تاریخ NBA است.
دیو بینگ
دیو بینگ از سال 1966 تا 1978 در NBA و برای 3 تیم مختلف بازی کرد. 7 حضور در مسابقه آل استار، 3 حضور در تیم های منتخب سال از افتخارات گارد سابق دیترویت پیستونز است که در دوران حرفه ای خود توانست بیشتر از 18 هزار امتیاز و 5 هزار اسیست به ثبت برساند.
کوبی برایانت
بالاتر از 5 قهرمانی، 2 عنوان ارزشمندترین بازیکن فینال، یک عنوان ارزشمندترین بازیکن سال، حضور 20 ساله در یک فرنچایز، کسب 81 امتیاز در یک بازی و کسب 60 امتیاز در بازی پایانی، ذهنیت کوبی برایانت ماندگارترین دستاورد این افسانه دنیای بسکتبال است.
ذهنیت مامبا مخصوصا بعد از مرگ کوبی، به نشان تسلیم ناپذیری در دنیای ورزش تبدیل شده است. برایانت در حضور 20 ساله اش در لیگ NBA، میانگین 25.0 امتیاز، 5.2 ریباند، 4.7 اسیست، 1.4 استیل و 1.4 پرتاب سه امتیازی در هر بازی را به ثبت رساند و 18 بار به مسابقه آل استار رسید.
او هم در دفاع بی نطیر بود، چیزی که 9 حضورش در تیم اول منتخب دفاعی سال نشان می دهد و هم در امتیازگیری خارق العاده بود و بیشتر از 33 هزار امتیاز کسب کرد. برایانت با 4 عنوان ارزشمندترین بازیکن مسابقه آل استار، در کنار باب پتیت، رکورددار این جایزه که اکنون به نام خودش است، به شمار می رود.
باب کوزی
کوزی از ارکان اصلی سلسله تاریخی بوستون سلتیکس به هدایت رد آئورباخ بود. کوزی که به بال هندلینگ استثنایی اش معروف بود، 6 سال متوالی میانگین بیشترین اسیست فصل را در دست داشت. او در سال 1957 به عنوان ارزشمندترین بازیکن فصل انتخاب شد و در تمام 13 فصل کاملی که در NBA بازی کرد، به مسابقه آل استار راه یافت. کوزی در ابتدای مسیر 11 قهرمانی بوستون سلتیکس به کمک بیل راسل آمد و به همراه او به 6 قهرمانی رسید.
استفن کری
بهترین شوتزن تاریخ بسکتبال که تاثیر بسزایی در شیب تند تحولات اخیر دنیای بسکتبال داشته است. توانایی کری در شوت زدن از تمام نقاط زمین، نحوه بازی را تغییر داد. او گلدن استیت واریرز را به چهار قهرمانی رساند و دو بار نیز به عنوان ارزشمندترین بازیکن سال انتخاب شد، از جمله فصل 2015/16 که واریرز رکورد بیشترین پیروزی در فصل عادی را به جا گذاشت و کری به اولین و تا به امروز تنها بازیکن تاریخ NBA تبدیل شده که با تمام آرای ممکن، به عنوان MVP انتخاب می شود. دوران حرفه ای کری تا به اینجا در گلدن استیت واریرز سپری شده و او رکورددار بیشترین پرتاب سه امتیازی در تاریخ NBA است.
کلاید درکسلر
یکی از بهترین و شاید بهترین بازیکن تاریخ فرنچایز بلیزرز. درکسلر در طی 12 سال بازی در پورتلند با این تیم رکورد 60 پیروزی در یک فصل را به ثبت رساند و به 2 فینال NBA رسید. او سپس به هیوستن راکتس و هم تیمی سابقش در دانشگاه یعنی حکیم اولاجوان ملحق شد و سرانجام طعم قهرمانی را چشید. درکسلر در دوران بازی اش میانگین 20.4 امتیاز، 6.1 ریباند، 5.6 اسیست و 2.0 استیل در هر بازی را به ثبت رساند و 10 بار نیز به مسابقه آل استار راه یافت.
والت فریزر
اصلی ترین چهره فرنچایز نیویورک نیکس در دهه 1970 و کسی که هر دو قهرمانی تاریخ این فرنچایز توسط او به دست آمد. فریزر 10 سال در نیکس و 2 سال نیز برای کلیولند بازی کرد و در این مدت میانگین 18.9 امتیاز، 5.9 ریباند، 6.1 اسیست و دقت شوت 49 درصدی به ثبت رسانده است. فریزر 7 بار به مسابقه آل استار رسید، 6 بار به تیم های منتخب سال راه یافت و 7 بار نیز حضور در تیم های منتخب دفاعی سال را تجربه کرد. بازی هفتم فینال 1970 که به اولین قهرمانی نیکس منجر شد، با 36 امتیاز، اسیست، 7 ریباند و 6 استیل فریزر در یادها مانده است.
جرج گروین
کمتر کسی را می توان پیدا کرد که هم یکی از بهترین بازیکنان تاریخ ABA باشد و هم یکی از بهترین های تاریخ NBA ولی مرد یخی توانست در هر دو لیگ بدرخشد. اسطوره سن انتونیو اسپرز، 9 سال برای این تیم بازی کرد و 1 سال هم بازی در شیکاگو را تجربه کرد. میانگین سال های بازی او به 25.1 امتیاز و 5.3 ریباند در هر بازی می رسد. گروین 4 بار میانگین بیشترین امتیاز فصل را کسب کرد و در طی دوران حضورش در ABA و NBA، دقت شوت 50.4 درصدی داشت.
هال گریر
هال گریر 15 سال در فیلادلفیا سونی سیکسرز بازی کرد و اکثر دوران حرفه ای اش را کنار ویلت چمبرلین گذراند و به همین دلیل درخشش او چندان به چشم نمی آمد. فرنچایز سیکسرز اولین شماره ای که بازنشسته کرد، شماره 15 گریر بود. او 10 بار به مسابقه آل استار رسید، 7 بار حضور در تیم دوم سال را تجربه کرد و البته یک قهرمانی نیز کسب کرد.
جیمز هاردن
آقای ریش در سال های اخیر به یکی از جذاب ترین و بهترین بازیکنان NBA تبدیل شده است. پیک 3 درفت 2009، 3 سال در اوکلاهوما سیتی تاندر بازی کرد و با این تیم ضمن رسیدن به فینال، برنده جایزه بهترین یار ششم سال نیز شد. هاردن بعد از پیوستن به هیوستن راکتس به یکی از بهترین امتیازآوران لیگ تبدیل شد و جایزه ارزشمندترین بازیکن سال را هم دریافت کرد. آقای ریش تا 31 سالگی 3 بار بیشترین میانگین امتیاز فصل را به ثبت رساند.
الن آیورسن
کمتر کسی را می توان با الن آیورسن از لحاظ زیبایی بازی مقایسه کرد. اسطوره فیلادلفیا سونی سیکسرز که در تیم هایی نظیر دنور ناگتس و دیترویت پیستونز هم بازی کرد در دوران بازی اش میانگین 26.7 امتیاز، 3.7 ریباند، 6.2 اسیست، 2.2 استیل و 1.2 پرتاب سه امتیازی در هر بازی را به ثبت رساند.
آیورسن با قد 183 سانتی متری اش 4 بار میانگین بیشترین امتیاز فصل را به دست آورد و یک بار نیز به عنوان ارزشمندترین بازیکن سال انتخاب شد. پیک 1 درفت 1996، در پنجمین سالش سیکسرز را به فینال برد و علی رغم شکست از لیکرز شکیل اونیل و کوبی برایانت، در بازی اول موفق به کسب 48 امتیاز شد تا یکی از بهترین عملکردهای فینال را به نمایش بگذازد.
مجیک جانسن
مجیک جانسن با قد 206 سانتی متر، به عنوان بلند قامت ترین پوینت گارد تاریخ NBA وارد این لیگ شد و آن را برای همیشه تغییر داد. جدال مجیک جانسن و لری برد به گفته تقریبا تمام کارشناسان بسکتبال، مانع ورشکستگی این لیگ شد. جانسن که یک برنده واقعی به شمار می رفت، یک ماشین تریپل دابل و پاسوری استثنایی بود.
مجیک لیکرز که به «شو تایم» معروف بود را به 9 فینال NBA رساند و 5 قهرمانی برای این فرنچایز به ارمغان آورد. جانسن 3 بار به عنوان ارزشمندترین بازیکن فینال انتخاب شد و به همین تعداد نیز جایزه MVP دارد. جانسن در دوران 16 ساله اش در NBA، میانگین 19.5 امتیاز، 7.2 ریباند، 11.2 اسیست و 1.9 استیل در هر بازی را به ثبت رساند.
سم جونز
تنها بیل راسل بیشتر از سم جونز که 10 بار قهرمان NBA شد، افتخار بیشتری در این زمینه دارد. جونز که از اساطیر بوستون سلتیکس است، 5 بار به مسابقه آل استار رسید و 5 بار نیز در تیم های منتخب سال قرار گرفت. عمده شهرت جونز به دلیل درخشش او در لحظات بازی بود و به همین دلیل لقب «آقای کلاچ» را به او داده بودند.
مایکل جردن
اگر اهل بسکتبال هم نباشید، بعید است تا به حال نام مایکل جردن را نشنیده باشید. جردن در دهه 1980 و 1990، اصلی ترین عامل جهانی شدن بسکتبال و NBA بود. 6 قهرمانی او در شیکاگو بولز که در 2 تری پیت شکل گرفت و تمام قهرمانی های این تیم به شمار می رود، فرنچایز بولز را میان بهترین فرنچایزهای NBA قرار داد. جردن تقریبا تنها 12 سال در بولز بازی کرد ولی نصف سال هایش را قهرمان شد و هیچوقت در فینال شکست نخورد.
جردن رکورد 6 عنوان ارزشمندترین بازیکن فینال را در اختیار دارد و 5 بار نیز فاتح جایزه MVP شده است. MJ در دفاع و حمله بی نظیر بود. این جمله را می توان با دانستن اینکه او به عنوان بهترین بازیکن دفاعی سال انتخاب شده و 10 بار نیز میانگین بیشترین امتیاز فصل را کسب کرده، ثابت کرد.
جردن الهام بخش برخی از بزرگ ترین بسکتبالیست های نسل های بعد خود از جمله کوبی برایانت و لبران جیمز است و خیلی از ورزشکاران دنیا، او را الگوی خود می نامند. جردن در دوران حضورش در NBA میانگین 30.1 امتیاز، 6.2 ریباند، 5.3 اسیست . 2.3 استیل در هر بازی را به ثبت رساند.
جیسن کید
بازیکن سابق تیم هایی نظیر دالاس موریکس، فینیکس سانز و نیوجرسی نتس در دوران 19 ساله اش در NBA میانگین 12.6 امتیاز، 6.3 ریباند، 8.7 اسیست، 1.9 اسیست و 1.4 سه امتیازی در هر بازی به ثبت رساند. هوش بالای کید مثال زدنی بود و او در سخت ترین شرایط نیز می توانست بازی سازی کند.
کید که یکی از بهترین گاردهای دفاعی زمان خود بود، در معیارهای اسیست و استیل تنها از جان استاکتن در تاریخ NBA پایین تر است. او به همراه دالاس موریکس یکی از چشمگیرترین قهرمانی های تاریخ NBA را در سال 2011 به دست آورد. کید که در اوایل دوران بازی اش در پرتاب های سه امتیازی مشکل داشت، رفته رفته به قدری خوب شد که 1988 پرتاب سه امتیازی به ثمر رساند.
دیمین لیلرد
یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فرنچایز بلیزرز. لیلرد در حال حاضر نیز در NBA بازی می کند و به پرتاب های سه امتیازی و امتیازهای فراوانش معروف است. لیلرد برنده جایزه بهترین روکی سال شده و در تیم اول منتخب سال هم قرار گرفته است. او همچنین سابقه 7 حضور در مسابقه آل استار را هم دارد.
پیت مرویچ
یکی از خاص ترین بازیکنان تاریخ NBA که به بال هندلینگ فوق العاده اش معروف بود. از آتلانتا هاکس شروع کرد و سپس در نیواورلینز جز و بوستون سلتیکس بازی کرد. در دوران بازی اش میانگین 24.2 امتیاز، 4.2 ریباند و 5.4 اسیست در هر بازی را به ثبت رساند. پاس های فانتزی مرویچ و رنج شوتزنی عالی او، مناسب بازی امروز بود. در آخرین فصل مرویچ خط سه امتیازی درست شد که او در 15 اقدام کلی اش، 10 پرتاب موفق به ثمر رساند.
رجی میلر
میلر 18 سال را در ایندیانا پیسرز گذراند و تا 39 سالگی از بهترین بازیکنان این تیم بود. میلر که بی شک بهترین شوتزن نسل خود بود، در این سال ها میانگین 18.2 امتیاز، 3.0 اسیست، 1.1 استیل و 1.8 پرتاب سه امتیازی در هر بازی را به ثبت رساند. او در سال 1998 به صدر بیشترین سه امتیازی تاریخ NBA رسید و بیشتر از یک دهه این رکورد را نگه داشت.
ارل مونرو
بعد از 4 سال موفق در واشینگتن بولتس، مونرو راهی نیویورک نیکس شد. ترکیب او با والت فریزر، نیکس را به 2 فینال متوالی رساند که مونرو در سال 1973، طعم قهرمانی NBA را هم چشید. مونرو در دوران حرفه ای اش میانگین 18.8 امتیاز و 3.9 اسیست در هر بازی را به ثبت رساند.
استیو نش
ستاره سابق تیم های فینیکس سانز، دالاس موریکس و لس آنجلس لیکرز، 18 سال در NBA بازی کرد و میانگین 14.3 امتیاز، 8.5 اسیست، 1.4 پرتاب سه امتیازی و دقت پرتاب سه امتیازی 42.8 درصدی را به ثبت رساند. او در فینیکس در 2 سال متوالی MVP شد. نش در رده چهارم بیشترین اسیست تاریخ NBA قرار دارد و او را به عنوان یکی از بهترین پاسورهای تاریخ این لیگ به شمار می آورند.
کریس پال
ستاره سابق نیواورلینز هورنتس، لس آنجلس کلیپرز، هیوستن راکتس، فینیکس سانز و گارد فعلی گلدن استیت واریرز که از او به عنوان یکی از بهترین پوینت گاردهای هزاره جدید یاد می شود. او تا به حال 9 بار در تیم های منتخب سال قرار گرفته و 9 بار نیز در تیم های منتخب دفاعی سال قرار گرفته و همچنین 6 فصل، صدرنشین بیشترین استیل بوده است. پال تنها بازیکن تاریخ NBA است که ضمن کسب حداقل 20 هزار امتیاز، از مرز 10 هزار اسیست هم عبور کرده است.
گری پیتن
پیتن یکی از 2 پوینت گاردی است که جایزه بهترین بازیکن دفاعی سال را دریافت کرده است. دوران او در سیاتل سوپرسانیکس طلایی بود. از رسیدن به فینال و رقابت با مایکل جردن، تا رده سوم ارزشمندترین بازیکن فصل 1997/98. پیتن با میانگین 16.3 امتیاز، 3.9 ریباند، 6.7 اسیست و 1.8 استیل به کار خودش پایان داد. او که بعد از سیاتل در تیم هایی مانند لس آنجلس لیکرز و میامی هیت هم بازی کرد، سرانجام با حلقه قهرمانی بازنشسته شد.
آسکر رابرتسن
قبل از راسل وستبروک، این آسکر رابرتسن بود که تریپل دابل را بسیار آسان جلوه می داد. رابرتسن که بی شک یکی از چیره ترین گاردهایی است که تا به حال بسکتبال بازی کرده است، اولین بازیکنی بود که در یک فصل میانگین تریپل دابل به ثبت رساند.
بعد از سپری کردن 10 سال در سینسیناتی رویالز، رابرتسن 4 سال به میلواکی رفت و در کنار لو آلسیندور (کریم عبدالجبار) جوان به قهرمانی هم رسید. رابرتسن تا به امروز تنها بازیکنی است که در لیست میانگین بیشترین امتیاز و اسیست در میان 10 نفر برتر است. دوران 14 ساله او با میانگین 25.7 امتیاز، 7.5 ریباند و 9.5 اسیست در هر بازی سپری شد.
بیل شارمن
یکی از معدود نفراتی که هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان مربی وارد تالار مشاهیر بسکتبال شده است. شارمن زوج باب کوزی در بوستون سلتیکس بود و 4 بار هم قهرمان شد. شارمن 8 بار به آل استار رسید و 7 بار نیز در تیم های منتخب سال قرار گرفت. از شارمن به عنوان یکی از اولین شوتزن های NBA یاد می شود.
جان استاکتن
صدرنشین بیشترین اسیست و استیل تاریخ NBA و کسی که 19 سال در یوتا جز بازی کرد. استاکتن که بی شک از بهترین گاردهایی است که تا به حال توپ بسکتبال به دست گرفته، در 19 سال حضورش در NBA، میانگین 13.1 امتیاز، 10.5 اسیست و 2.2 استیل در هر بازی را به ثبت رساند.
استاکتن که همیشه اولویت اش پاس دادن بود، 9 سال متوالی میانگین بیشترین اسیست لیگ را در دست داشت. او در 19 سال بازی اش، 17 سال در تمام بازی های فصل به میدان رفت و ثبات فوق العاده ای از خود به نمایش گذاشت. او 2 بار به همراه جز به فینال رسید اما هیچگاه نتوانست قهرمان شود.
آیزیا تامس
دوران 13 ساله تامس در دیترویت پیستونز، از بهترین دوران یک پوینت گارد تاریخ NBA است. او در پیستونز میانگین 19.2 امتیاز، 3.6 ریباند، 9.3 اسیست و 1.9 استیل در هر بازی را به ثبت رساند. پسران بد دیترویت به رهبری تامس 3 سال متوالی به فینال رسیدند و 2 بار قهرمان شدند. تامس ارزشمندترین بازیکن فینال لقب گرفت و 2 بار نیز جایزه ارزشمندترین بازیکن بازی آل استار را دریافت کرد. تامس در دوران بازی اش موفق به شکست لری برد، مجیک جانسن و مایکل جردن، 3 فوق ستاره آن زمان NBA شد.
دوین وید
بهترین بازیکن تاریخ فرنچایز میامی هیت و کسی که 3 بار به با این تیم به قهرمانی رسید و در سومین سالش در NBA نیز ارزشمندترین بازیکن فینال لقب گرفت. وید که بازی در زادگاهش شیکاگو و همچنین کلیولند را هم تجربه کرده، در دوران بازی اش میانگین 22.0 امتیاز، 4.7 ریباند، 5.4 اسیست و 1.5 استیل در هر بازی را به ثبت رساند. وید 8 بار حضور در تیم های منتخب سال و 13 بار نیز حضور در مسابقه آل استار را تجربه کرد.
جری وست
آقای لوگو که نشان لیگ NBA از تصویر او برداشته شده، تا به امروز اولین و تنها بازیکنی است که با وجود شکست، به عنوان ارزشمندترین بازیکن فینال انتخاب شده است. وست 9 بار به فینال رسید ولی سد محکمی به نام بوستون سلتیکس، دلیل اصلی 8 شکست او در فینال ها بود. او 14 فصل در لس آنجلس لیکرز بازی کرد و در تمام آن فصل ها به مسابقه آل استار رسید. وست در این مدت میانگین 27.0 امتیاز، 5.8 ریباند و 6.7 اسیست در هر بازی را به ثبت رساند.
راسل وستبروک
یکی از بهترین بازیکنان دهه 2010 لیگ NBA. آقای ترپل دابل که به شور و انرژی فوق العاده اش معروف است، 11 سال در اوکلاهوما سیتی تاندر بازی کرد و با این تیم به جایزه ارزشمندترین بازیکن سال رسید و بازی در فینال را هم تجربه کرد.
وستبروک که همچنان بازی می کند، رکورد خارق العاده ثبت تریپل دابل در 3 فصل متوالی را دارد و تا به امروز به 9 بار به آل استار رسیده است. از لحاظ تعهد به بازی و ذهنیت خستگی ناپذیر، کمتر بازیکنی قابل قیاس با وستبروک است. وستبروک رکورد بیشترین تریپل دابل تاریخ فصل عادی NBA را در اختیار دارد.
لنی ویلکنز
ویلنکز را اکثرا به دلیل دوران مربی گری اش می شناسند اما او به عنوان بازیکن 9 بار به آل استار رسید و یکی از گاردهای امتیازآور و همچنین بازیساز نسل خود بود. ویلکنز تنها فردی است که هم در میان 75 بازیکن برتر NBA قرار دارد و هم میان 15 سرمربی برتر تاریخ این لیگ!
فورواردها
یانیس آنته توکومپو
خیلی سریع، یانیس آنته توکومپو خود را به یکی از بهترین ها تبدیل کرده است. یانیس پیشرفت چشمگیری را تجربه کرد و ابتدا جایزه بیشترین پیشرفت سال را دریافت کرد و سپس 2 سال متوالی ارزشمندترین بازیکن فصل لقب گرفت، توانست یکبار نیز به عنوان بهترین بازیکن دفاعی سال انتخاب شود و درنهایت میلواکی باکس را به قهرمانی رساند و MVP فینال نیز لقب گرفت. این بازیکن یونانی همچنان فرصت دارد تا به کارنامه پربار خود بیفزاید.
کارملو انتونی
یکی از بهترین امتیازآورهای تاریخ NBA. کارملو انتونی نام خود را خیلی سریع سر زبان ها انداخت و برای سال ها یکی از بهترین های لیگ بود. 10 حضور در مسابقه آل استار، 6 بار قرار گرفتن در تیم های منتخب سال و یک عنوان میانگین بیشترین امتیاز فصل، هایلایت کارنامه انتونی است.
پال اریزین
به باور بسیاری، این پال اریزین بود که جامپ شات را وارد NBA کرد. اریزین یکی از خاص ترین بازیکنان نسل خود بود که قدرت امتیازآوری بالایی داشت. او 10 بار به مسابقه آل استار رسید، 5 بار در تیم های منتخب لیگ قرار گرفت و البته یکبار نیز طعم قهرمانی را چشید.
چارلز بارکلی
یکی از بهترین بازیکنان اواخر دهه 1980 و دهه 1990 که در تیم هایی نظیر فیلادلفیا سونی سیکسرز، فینیکس سانز و هیوستن راکتس بازی کرد. بارکلی در طی 16 سال میانگین 22.1 امتیاز، 11.7 ریباند، 3.9 اسیست و 1.5 استیل در هر بازی را به ثبت رساند. بارکلی که یکی از بهترین بازیکنانی است که حلقه قهرمانی ندارد، در سال 1993 فینیکس را به فینال رساند و در همان سال نیز ارزشمندترین بازیکن سال شد. شماره او توسط سیکسرز و فینیکس بازنشسته شده است.
ریک بری
یکی دیگر از اساطیر مشترک لیگ ABA و NBA. بری که به پرتاب های آزادش که با سبک متفاوتی به ثمر می رساند، معروف بود، در طی سال های حرفه ای اش میانگین 24.8 امتیاز، 6.7 ریباند و 4.9 اسیست را به ثبت رساند. او در تیم هایی نظیر گلدن استیت واریرز و هیوستن راکتس بازی کرد و 12 بار حضور در مسابقه آل استار را تجربه کرد.
الجین بیلر
یکی دیگر از اساطیر لیکرز که 14 سال را در مینیاپولیس و لس آنجلس سپری کرد. بیلر در طی این سال ها میانگین 24.7 امتیاز، 13.5 ریباند و 4.3 اسیست در هر بازی را به ثبت رساند. بیلر را یکی از برترین امتیازآوران تاریخ NBA می دانند. او اولین بازیکنی بود که در یک بازی پلی آف بالای 60 امتیاز کسب کرد.
بیلر 7 بار به فینال NBA رسید و در تمام آن ها شکست خورد. او در اوایل فصل 1972-1971 و زمانی که جری وست و ویلت چمبرلین در لیکرز بودند بازنشسته شد و فصل را به پایان نرساند. در پایان فصل لیکرز قهرمان شد و بیلر اگر کمی بیشتر صبر می کرد، می توانست سرانجام قهرمان شود.
لری برد
شاید اگر لری برد وجود نداشت که رقابت تاریخی اش با مجیک جانسن در قالب جدال سنتی سلتیکس و لیکرز شکل بگیرد، لیگ NBA هیچوقت به حالت امروزی اش نبود. یکی از بهترین شوتزن های تاریخ بسکتبال که آمدن خط سه امتیازی در دوران حضورش، باعث شد تا نسل های بعدی با تماشای مهارت او در این پرتاب ها از او الهام بگیرند.
برد بوستون سلتیکس را به 5 فینال برد و برای یکی از پرافتخارترین فرنچایزهای NBA، موفق به کسب 3 قهرمانی شد. برد 3 سال متوالی به عنوان ارزشمندترین بازیکن سال انتخاب شد، کاری که تنها بیل راسل و ویلت چمبرلین موفق به انجام آن شدند و از سال 1986 به بعد، هیچ بازیکنی نتوانسته به این افتخار برسد. او تنها 13 سال در NBA بازی کرد اما در همین دوران که میانگین 24.3 امتیاز، 10.0 ریباند، 6.3 اسیست و 1.7 استیل در هر بازی به ثبت رساند نیز نام خودش را ماندگار کرد.
بیلی کانینگهم
کانینگهم به پرش های زیادش معروف بود و همین پرش ها نیز کار دستش داد و باعث شد تا مصدومیت زانو، دوران حرفه ای او را کوتاه کند. او که عضو تیم قهرمان فیلادلفیا سونی سیکسرز در سال 1967 بود، 4 بار به آل استار رسید و 4 بار نیز در تیم های منتخب سال قرار گرفت.
انتونی دیویس
دیویس هنوز سال های زیادی برای درخشش در پیش دارد. فوروارد فعلی لس آنجلس لیکرز، 7 سال را در پلیکانز سپری کرد و در این مدت میانگین 24.0 امتیاز، 10.4 ریباند، 1.4 استیل و 2.4 بلاک در هر بازی به ثبت رسانده است. پیک 1 درفت 2012، حتی قبل از بازی در NBA به تیم المپیک آمریکا راه پیدا کرد و قهرمان المپیک لندن شد. دیوس تا به اینجا 8 بار به مسابقه آل استار رسیده و طعم قهرمانی NBA را نیز در سال 2020 چشید.
دیو دبوشر
دبوشر به دفاعش معروف بود و همین باعث شد تا از او به عنوان یکی از بهترین بازیکنان دفاعی تاریخ NBA یاد شود. او از ارکان اصلی قهرمانی های نیویورک نیکس بود و ضمن کسب 2 عنوان قهرمانی، 8 بار به مسابقه آل استار رسید و 6 بار نیز در تیم اول دفاعی سال قرار گرفت.
تیم دانکن
تیم دانکن هیچوقت به اندازه افتخارات و دستاوردهایش مورد ستایش قرار نگرفت. تمام قهرمانی های سن انتونیو اسپرز در دوران پیک 1 درفت 1997 به دست آمد. دانکن که به باور بسیاری از کارشناسان بهترین پاور فوروارد تاریخ NBA است، 3 بار ارزشمندترین بازیکن فینال لقب گرفت، 2 بار ارزشمندترین بازیکن فصل شد، 15 بار به آل استار رسید، 15 بار نیز به تیم های مختلف منتخب دفاعی سال رسید که رکورد محسوب می شود.
دانکن در حضور 19 ساله اش در سن انتونیو اسپرز، میانگین 19.0 امتیاز، 10.8 ریباند، 3.0 اسیست و 2.2. بلاک در هر بازی را به ثبت رساند. 1001 پیروزی دانکن در فصل عادی، بیشترین پیروزی یک بازیکن در یک تیم است.
کوین دورنت
یکی از بهترین امتیازآورهای هزاره جدید NBA که علی رغم قد بلندش، مهارت فوق العاده ای در پرتاب های سه امتیازی و از راه دور دارد. دورنت که خیلی ها او را غیرقابل دفاع ترین بازیکن عصر جدید می نامند، 8 سال را در سیاتل و اوکلاهوما سپری کرد و با این تیم به جایزه ارزشمندترین بازیکن فصل رسید و 4 بار میانگین بیشترین امتیاز فصل را به ثبت رساند.
پیوستن دورنت به گلدن استیت واریرز، یکی از بهترین سلسله های تاریخ NBA را رقم زد و واریرز در 3 سال به همراه دورنت به 2 قهرمانی رسید و او در هر دو قهرمانی به عنوان ارزشمندترین بازیکن فینال انتخاب شد. دورنت در حال حاضر در فینیکس سانز حضور دارد.
جولیس اروینگ
پل ارتباطی لیگ های ABA و NBA و یکی از برجسته ترین چهره های تاریخ بسکتبال. اولین اسلم دانک های تماشایی NBA را داکتر جی به نمایش گذاشت. او بعد از 5 فصل بازی در ABA، به NBA آمد و در سال 1981 به عنوان ارزشمندترین بازیکن فصل انتخاب شد و دو فصل بعد در کنار موزس ملون قهرمان شد. اروینگ 16 سال به صورت حرفه ای بسکتبال بازی کرد و میانگین 24.2 امتیاز، 8.5 ریباند و 4.2 اسیست در هر بازی را به ثبت رساند.
کوین گارنت
دوران 20 ساله گارنت در NBA با تیم هایی نظیر مینسوتا تیمبرولوز، بوستون سلتیکس و بروکلین نتس سپری شد. گارنت که از بهترین مدافعان زمان خودش بود، در این دوران میانگین 17.8 امتیاز، 10.0 ریباند، 3.7 اسیست، 1.3 استیل و 1.4 بلاک در هر بازی را به ثبت رساند.
گارنت در دوران بازی اش هم به جایزه ارزشمندترین بازیکن سال رسید و هم بهترین بازیکن دفاعی سال شد. او پس از پیوستن به بوستون سلتیکس، توانست به همراه این تیم طعم قهرمانی را هم بچشد. KG در لیست بیشترین بلاک و استیل در میان 20 بازیکن برتر است و در لیست بیشترین ریباند هم در میان 10 بازیکن برتر تاریخ NBA قرار دارد.
جان هولیچک
در تاریخ پرافتخار بوستون سلتیکس، کمتر نامی توان رقابت با هولیچک را دارد. او 16 سال در بوستون بازی کرد و میانگین 20.8 امتیاز، 6.3 ریباند، 4.8 اسیست و 1.2 استیل در هر بازی را به ثبت رساند. هولیچک که دفعات زیادی از نیمکت به بازی آمد، در دوران رد آئورباخ 8 بار به قهرمانی رسید، 11 بار به تیم های منتخب سال راه یافت و 8 بار نیز در تیم های منتخب دفاعی قرار گرفت. هولیچک تا به امروز رکورددار امتیاز و بازی در فرنچایز سلتیکس است.
لبران جیمز
پادشاه بسکتبال با اینکه هنوز دوران حرفه ای اش به پایان نرسیده، اما خود را به عنوان یکی از برترین بازیکنان و به باور برخی، بهترین بازیکن تاریخ NBA معرفی کرده است. با جثه ای ورزیده و هیکلی تنومند، لبران جیمز با دید منحصر به فرد و قدرت پاس دهی اش، خود را به یکی از کامل ترین بازیکنان بسکتبال تبدیل کرده است.
جیمز در طول 5 سال، 4 بار به عنوان ارزشمندترین بازیکن سال انتخاب شد و 4 بار نیز به قهرمانی رسید و هر 4 بار نیز ارزشمندترین بازیکن فینال لقب گرفت. قهرمانی او در سال 2016 که با بازگشت از شکست 3-1 برابر گلدن استیت واریرز رقم خورد و اولین قهرمانی تاریخ کلیولند کولیرز را رقم زد، ماندگارترین دستاورد دوران فوق العاده جیمز است. جیمز رکورددار بیشترین امتیاز در فصل عادی تاریخ NBA است. او به طور مشترک با کریم عبدالجبار، رکورددار حضور در مسابقه آل استار نیز به شمار می رود.
کوای لنرد
لنرد که در سال های اخیر به یکی از بهترین بازیکنان NBA تبدیل شده، احتمالا بهترین بازیکن دو طرفه دهه 2010 این لیگ بوده است. ارزشمندترین بازیکن فینال 2014 که طعم قهرمانی را به همراه سن انتونیو اسپرز چشید، در سال 2019 نیز یکی از شوکه کننده ترین قهرمانی های تاریخ NBA را رقم زد و تورنتو رپترز را برای اولین بار قهرمان کرد تا به اولین بازیکنی تبدیل شود که در هر دو کنفرانس شرق و غرب، به عنوان ارزشمندترین بازیکن فینال انتخاب می شود. لنرد سابقه 2 عنوان بهترین بازیکن دفاعی سال را نیز در کارنامه دارد.
جری لوکاس
یکی از بازیکنانی که به بهترین شکل می توانست بازی خوانی کند و حریف را تحت تاثیر قرار دهد، جری لوکاس بود. یک قهرمانی، 7 حضور در مسابقه آل استار و همچنین 5 بار حضور در تیم های منتخب سال، حاصل کار لوکاس 203 سانتی متری بود که در دوران بازی خود میانگین های 17.0 امتیاز و 15.6 ریباند در هر بازی را به ثبت رساند.
کارل ملون
ملون بی شک بهترین و کامل ترین بازیکن تاریخ NBA است که هیچ قهرمانی ای در کارنامه ندارد. او علی رغم تجربه کردن 3 فینال، هیچگاه نتوانست به بالاترین افتخار NBA برسد. «میل من» یا همان «پستچی»، 2 بار به عنوان ارزشمندترین بازیکن سال انتخاب شد و یکی از با ثبات ترین بازیکنان تاریخ بسکتبال بود.
ملون در دوران 19 ساله اش در لیگ NBA، میانگین 25.0 امتیاز، 10.1 ریباند، 3.6 اسیست و 1.4 بلاک در هر بازی را به ثبت رساند. ملون بعد از کریم عبدالجبار، دومین امتیازآور برتر تاریخ NBA است. مجسمه او در کنار مجسمه جان استاکتن، در کنار ورزشگاه یوتا جز قرار دارد.
کوین مک هیل
یکی از اسطوره های بوستون سلتیکس و از عوامل اصلی موفقیت این تیم در دهه 1980. مک هیل تمام 13 سال حضورش در NBA را در بوستون سپری کرد و در این مدت میانگین 17.9 امتیاز، 7.3 ریباند، 1.7 بلاک و دقت شوت 55.4 درصدی به ثبت رساند. او به همراه سلتیکس به 3 قهرمانی رسید و 7 بار نیز حضور در مسابقه آل استار را تجربه کرد. مک هیل که در کنار لری برد و رابرت پریش یکی از بهترین مثلث های تاریخ NBA را تشکیل داده بود، 6 بار نیز به تیم های منتخب دفاعی سال رسید.
درک نوویتسکی
پاور فوروارد آلمانی دالاس موریکس که به باور بسیاری از کارشناسان، بهترین بازیکن اروپایی تاریخ NBA است. حضور 21 ساله نوویتسکی در دالاس با میانگین 20.7 امتیاز، 7.5 ریباند و 1.3 پرتاب سه امتیازی در هر بازی سپری شد. نوویتسکی با قد 213 سانتی متری اش، از اولین بازیکنان قد بلندی بود که در زدن پرتاب های سه امتیازی مشکلی نداشت و سبک بیگ من های NBA را تغییر داد. نوویتسکی در سال 2011 با به ثبت رساندن یکی از چشمگیرترین قهرمانی های تاریخ NBA، به عنوان ارزشمندترین بازیکن فینال انتخاب شد و در سال 2007 نیز برنده جایزه MVP شد.
باب پتیت
باب پتیت با حضور 10 ساله اش در سنت لوییس هاکس به یاد آورده می شود اما او اولین فصلش را در میلواکی باکس تجربه کرد. او در حضور 11 ساله اش در NBA، میانگین 26.4 امتیاز، 16.2 ریباند و 3.0 اسیست در هر بازی را به ثبت رسانده است.
پتیت در 11 سال بازی اش 10 بار به تیم اول منتخب سال رسید و در آخرین سال نیز به تیم دوم منتخب سال راه یافت. او 2 بار ارزشمندترین بازیکن سال لقب گرفت و 8 بار میان 4 بازیکن برتر این جایزه قرار گرفت. پتیت در کنار کوبی برایانت تنها بازیکنی است که 4 بار برنده جایزه ارزشمندترین بازیکن مسابقه آل استار شده است. او در سال 1958، هاکس را به قهرمانی رساند.
پال پیرس
از اسطوره های عصر جدید بوستون سلتیکس. پیرس میانگین 19.7 امتیاز، 5.6 ریباند، 3.5 اسیست، 1.3 استیل و 1.6 پرتاب سه امتیازی را در دوران بازی اش به ثبت رساند. او 2 بار به فینال NBA رسید و در سال 2008 قهرمان و به عنوان ارزشمندترین بازیکن فینال انتخاب شد. پیرس 15 سال در سلتیکس بازی کرد و سپس به بروکلین نتس، واشینگتن ویزاردرز و لس آنجلس کلیپرز رفت.
اسکاتی پیپن
یکی از بهترین بازیکن های تاریخ بسکتبال و کسی که به گفته مایکل جردن، اگر نبود، او به این همه افتخار نمی رسید. پیپن 11 سال در شیکاگو بولز بازی کرد و سپس به هیوستن راکتس و پورتلند تریل بلیزرز رفت. او 16 سال متوالی به پلی آف رسید و در این سال ها میانگین 16.1 امتیاز، 6.4 ریباند، 5.2 اسیست و 2.0 استیل در هر بازی را به ثبت رساند.
پیپن 6 بار به همراه شیکاگو بولز قهرمان شد و 8 بار در تیم اول دفاعی سال قرار گرفت. در اولین فصلی که مایکل جردن بولز را ترک کرد، پیپن میانگین 22 امتیاز، 8.7 ریباند و 5.6 اسیست و 2.9 استیل در هر بازی را به ثبت رساند و ضمن رساندن شیکاگو بولز به نیمه نهایی کنفرانس شرق، در فصل عادی باعث 55 پیروزی این تیم شد.
دنیس رادمن
احتمالا عجیب ترین و خاص ترین بازیکن تاریخ بسکتبال. رادمن که یکی از بهترین ریباندرهای تاریخ بسکتبال است، بهترین دورانش را در دیترویت پیستونز و شیکاگو بولز سپری کرد و سابقه بازی در سن انتونیو اسپرز، لس آنجلس لیکرز و دالاس موریکس را هم دارد. میانگین 7.3 امتیاز و 13.1 ریباند لو در دوران بازی اش، علاقه بیش از حدش به ریباند کردن را نشان می دهد. او دو بار جایزه بهترین بازیکن دفاعی سال را دریافت کرد و 5 بار نیز قهرمان NBA شد.
دالف شیز
اگر دنبال اولین ستاره های تاریخ NBA بگردید، نام دالف شیز به چشم شما می خورد. شیز هم به عنوان فوروارد بازی می کرد و هم به عنوان یک سنتر شناخته می شد. علاوه بر کسب یک قهرمانی، شیز 12 بار به مسابقه آل استار رسید و 12 بار نیز در تیم های منتخب سال قرار گرفت.
دامنیک ویلکنز
اسطوره آتلانتا هاکس بی شک یکی از بهترین دانک زن های تاریخ NBA و یکی از برجسته ترین بازیکنانی است که حلقه قهرمانی ندارد. ویلکنز که 12 سال در هاکس بازی کرد، پیراهن تیم هایی نظیر بوستون سلتیکس و سن انتونیو اسپرز را هم به تن کرد. او در دوران بازی اش میانگین 24.8 امتیاز، 6.7 ریباند، 2.5 اسیست و 1.3 استیل در هر بازی را به ثبت رساند.
جیمز ورتی
از اعضای اصلی لس آنجلس لیکرز دهه 1980 که به شو تایم معروف بود. او در طی 12 سال بازی در لیکرز میانگین 17.6 امتیاز، 5.1 ریباند، 3.0 اسیست و 1.1 استیل در هر بازی را به ثبت رساند و به 3 قهرمانی رسید. عملکرد او در بازی هفتم فینال 1988 رویایی بود، جایی که با 36 امتیاز، 16 ریباند و 10 اسیست تریپل دابل کرد و به عنوان ارزشمندترین بازیکن فینال انتخاب شد. ورتی 7 بار نیز به مسابقه آل استار راه یافت.
سنترها
کریم عبدالجبار
شاید اگر این لیست به جای بهترین بازیکنان تاریخ NBA، بهترین بازیکنان تاریخ بسکتبال نام داشت، کریم عبدالجبار در صدر آن لیست قرار می گرفت. لو آلسیندور که بعدها به کریم عبدالجبار تغییر نام داد، با 3 قهرمانی مسابقات NCAA و به عنوان پیک 1 وارد لیگ NBA شد. هیچکس در تاریخ NBA وجود ندارد که لیست پرافتخارتری نسبت به عبدالجبار داشته باشد. او 6 بار به قهرمانی رسید و در 2 تای آن قهرمانی ها به عنوان ارزشمندترین بازیکن فینال انتخاب شد. رکورد 6 عنوان MVP او شاید هیچوقت شکسته نشود.
میان اولین قهرمانی و آخرین قهرمانی عبدالجبار 17 سال فاصله بود و او با اسکای هوک های مرگ بارش توانست در این مدت به رکورد بیش از 38 هزار امتیاز در NBA برسد؛ رکوردی که حدود 40 سال در اختیار داشت. عبدالجبار همچنین 19 بار به مسابقه آل استار دعوت شد که این نیز تا به امروز رکورد به شمار می رود. عبدالجبار در مدت 20 ساله اش در NBA برای میلواکی باکس و لس آنجلس لیکرز به میدان رفت و میانگین 24.6 امتیاز، 11.2 ریباند و 3.6 اسیست در هر بازی را به ثبت رساند.
ویلت چمبرلین
احتمالا استثنایی ترین بازیکنی که تا به حال توپ بسکتبال به دست گرفته، ویلت چمبرلین است. رکوردهای بی شمار چمبرلین، مغزتان را منفجر می کند. حضور 14 ساله چمبرلین در NBA در تیم هایی همچون فیلادلفیا واریرز، فیلادلفیا سونی سیکسرز و لس آنجلس لیکرز سپری شد.
بیشتر بخوانید:
برخی از رکوردهای تاریخی او مانند کسب 100 امتیاز در یک بازی و میانگین 50 امتیاز در یک فصل، احتمالا هیچوقت شکسته نخواهند شد. چمبرلین در این دوران میانگین 30.1 امتیاز، 22.9 ریباند و 4.4 اسیست در هر بازی به ثبت رساند. تنها دلیلی که رتبه چمبرلین بالاتر نیست، کسب تنها 2 قهرمانی است.
دیو کوئنز
یکی از نام های آشنا بوستون سلتیکس در دهه 1970 که در پایان دوران حرفه ای اش در میلواکی باکس بازی کرد. کوئنز میانگین 17.6 امتیاز، 13.6 ریباند و 3.8 اسیست در هر بازی را به ثبت رساند و تنها یکی از 11 بازیکنی است که در یک فصل هم به عنوان ارزشمندترین بازیکن فصل انتخاب شد و هم جایزه ارزشمندترین بازیکن مسابقه آل استار را دریافت کرد. او سلتیکس را در فصل 1972/73 به رکورد 68 پیروزی در فصل رساند و 2 بار نیز به همراه بوستون قهرمان NBA شد.
پتریک یوئینگ
حضور 15 ساله یوئینگ در نیویورک نیکس، روزهای خوبی را برای این فرنچایز رقم زد. یوئینگ 2 سال آخر بازی اش را در سیاتل سوپرسانیکس و اورلاندو مجیک گذراند و در این 17 سال میانگین 21.0 امتیاز، 9.8 ریباند و 2.4 بلاک در هر بازی را به ثبت رساند. علی رغم اینکه او هیچگاه نتوانست نیکس را به قهرمانی برساند، اما خیلی ها او را بهترین بازیکن تاریخ این فرنچایز می دانند. یوئینگ در معیارهایی همچون امتیاز، ریباند و بلاک، صدرنشین فرنچایز نیکس است.
الوین هیز
سال های درخشان هیز در هیوستن، بالتیمور و واشینگتن رقم خورد. هیز در دوران بازی اش میانگین 21.0 امتیاز و 12.5 ریباند در هر بازی را به ثبت رساند. او در 4 فصل اولش در NBA میانگین حداقل 25 امتیاز در هر بازی را به ثبت رساند. پیوستن او به بولتس و هم تیمی شدن با وس آنسلد، باعث قهرمان واشینگتن شد.
موزس ملون
یکی از بهترین امتیازآوران و ریباندرهای تاریخ بسکتبال. ملون خیلی زود بسکتبال حرفه ای را شروع کرد و به لیگ ABA رفت و سپس با یکی شدن لیگ های ABA و NBA در تیم هایی همچون فیلادلفیا سونی سیکسرز، هیوستن راکتس و آتلانتا هاکس به میدان رفت.
ملون در این مدت میانگین 20.3 امتیاز، 12.3 ریباند و 1.3 بلاک در هر بازی را به ثبت رساند. او 6 فصل میانگین بیشترین ریباند لیگ را در اختیار داشت و 8 فصل میانگین 6.1 ریباند هجومی در هر بازی را به ثبت رساند. ملون 3 بار به عنوان ارزشمندترین بازیکن سال انتخاب شد، از جمله فصل 1982/83 که به همراه فیلادلفیا به عنوان قهرمانی رسید و جایزه ارزشمندترین بازیکن فینال را هم دریافت کرد.
باب مک ادو
مک ادو در دوران حرفه ای اش، بازی در 7 تیم از جمله بوستون سلتیکس، نیویورک نیکس و لس آنجلس لیکرز را تجربه کرد. او در این مدت میانگین 22.1 امتیاز و 9.4 ریباند در هر بازی را به ثبت رساند و به همراه لیکرز به 2 قهرمانی رسید. مک ادو در بین سال های 1973 تا 1976، یکی از بهترین بازیکنان لیگ بود و در فصل 1974/75 نیز به عنوان ارزشمندترین بازیکن فصل انتخاب شد و 2 بار نیز در رده دوم ارزشمندترین بازیکن سال جای گرفت.
جرج مایکن
مایکن احتمالا اولین نام بزرگ تاریخ NBA است. او 7 سال در مینیاپولیس لیکرز بازی کرد و این تیم را به 6 قهرمانی رساند. او در لیگ های NBL، BBA و سرانجام NBA بازی کرد و در این لیگ ها میانگین 23.1 امتیاز، 13.4 ریباند و 2.8 اسیست در هر بازی به ثبت رساند. مایکن یکی از تاثیرگذارترین بازیکنان تاریخ بسکتبال به شمار می رود.
حکیم اولاجوان
حضور 18 ساله اولاجوان در NBA که 17 سال آن به همراه هیوستن راکتس بود، یکی از بهترین دوران سنترهای تاریخ بسکتبال را رقم زد. اولاجوان که در درفت 1984 بالاتر از مایکل جردن به عنوان پیک 1 انتخاب شد، در میان دو تری پیت شیکاگو بولز، هیوستن راکتس را به 2 قهرمانی رساند و خود نیز دو بار به عنوان ارزشمندترین بازیکن فینال انتخاب شد.
اولاجوان که به عنوان MVP هم انتخاب شده، یکی از بهترین مدافعانی است که NBA تا به حال به خود دیده و رکورد 3830 بلاک او، شاید هیچوقت شکسته نشود. «دریم» در دوران حرفه ای اش میانگین 21.8 امتیاز، 11.1 ریباند، 1.7 استیل و 3.1 بلاک در هر بازی را به ثبت رساند.
شکیل اونیل
«بیگ دیزل» در دوران 19 ساله حضورش در NBA برای تیم های پرشماری به میدان رفت اما آغاز درخشش او در اورلاندو مجیک، اوج کارش در لس آنجلس لیکرز و آخرین قهرمانی اش در میامی هیت بود. اونیل در این دوران میانگین 23.7 امتیاز، 10.9 ریباند و 2.3 بلاک در هر بازی را به ثبت رساند.
قدرت شک در کنار جثه باورنکردنی اش، از او غولی ساخته بود که تا به حال شبیه آن در NBA دیده نشده است. اونیل 4 بار قهرمان شد، 3 بار ارزشمندترین بازیکن فینال و یک بار ارزشمندترین بازیکن فصل شد. شک در دوران درخشانش 15 بار به آل استار رسید و نامش را به عنوان یکی از برترین بازیکنان تاریخ بسکتبال جاودانه کرد.
رابرت پریش
یکی از مهمم ترین عوامل موفقیت بوستون سلتیکس در دهه 1980. پریش که سابقه بازی در گلدن استیت واریرز و شیکاگو بولز را هم دارد در دوران بازی اش میانگین 14.5 امتیاز، 9.1 ریباند و 1.5 بلاک در هر بازی را به ثبت رساند. هیچ بازیکنی در تاریخ NBA بیشتر از او به میدان نرفته است.
پریش در 20 فصل حداقل 72 بازی در هر فصل انجام داد و اولین بازیکن NBA بود که 21 فصل بازی کرد. او به همراه سلتیکس به 3 قهرمانی رسید و در آخرین فصلش نیز یک عنوان دیگر به همراه شیکاگو بولز کسب کرد. او هنوز مسن ترین بازیکنی است که در یک بازی NBA دانک زده و در یک بازی امتیاز دو رقمی به دست آورده است.
ویلیس رید
یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فرنچایز نیویورک نیکس. رید 10 سال برای نیکس بازی کرد و با این تیم به 2 قهرمانی NBA رسید. بازی کردن او در دیدار هفتم فینال 1970 در حالی که عضله رانش پاره شده بود، یکی از ماندگارترین صحنه های تاریخ فینال را رقم زد. رید که در دوران بازی اش میانگین 18.7 امتیاز و 12.9 ریباند در هر بازی را به ثبت رساند، در سال 1970 تمام جوایز MVP را کسب کرد. او علاوه بر جایزه ارزشمندترین بازیکن فصل، ارزشمندترین بازیکن فینال و مسابقه آل استار هم لقب گرفت. رید در لیست بیشترین ریباند تاریخ فرنچایز نیکس، دوم است.
دیوید رابینسن
اسطوره سن انتونیو اسپرز که 14 سال را در این تیم سپری کرد، یکی از هیکلی ترین و عضلانی ترین بازیکنان تاریخ NBA است. ادمیرال که در نیروی دریایی آمریکا خدمت می کرد، در 24 سالگی و 2 سال بعد از درفت شدنش وارد NBA شد و خیلی زود تاثیرش را نشان داد.
او در 6 فصل ابتدایی اش به مسابقه آل استار رسید. او در این مدت به عنوان بهترین روکی سال، بهترین بازیکن دفاعی سال و ارزشمندترین بازیکن سال انتخاب شد. رابینسن در سال های بازی اش میانگین 21.1 امتیاز، 10.6 ریباند، 2.5 اسیست، 1.4 استیل و 3.0 بلاک در هر بازی را به ثبت رساند. او توانست در فصول مختلف میانگین بیشترین امتیاز، بیشترین ریباند و بیشترین بلاک را هم به ثبت برساند. او به همراه تیم دانکن، توانست اسپرز را به 2 قهرمانی برساند.
بیل راسل
برای شمردن تعداد قهرمانی های بیل راسل، انگشتان دست تان کم می آید. بزرگ ترین برنده تاریخ NBA، در 13 سال با اتکا به دفاعی سازمان یافته توانست 11 بار قهرمان شود و 5 بار نیز ارزشمندترین بازیکن سال لقب بگیرد. راسل و سلتیکس همیشه سد بزرگی برای ویلت چمبرلین بودند و رقابت او با چمبرلین، از اولین جدال های بزرگ تاریخ بسکتبال به شمار می رود. راسل در دوران بازی اش میانگین 15.1 امتیاز، 22.5 ریباند و 4.3 اسیست در هر بازی را به ثبت رساند.
نیت ترمند
ترمند یکی از بهترین های تاریخ واریرز است و یکی از بازیکنان دفاعی برجسته زمان خود به شمار می رفت. ترمند 7 بار به آل استار رسید و 5 بار نیز در تیم های دفاعی سال قرار گرفت. او یکی از تاثیرگذارترین چهره های عصر خود بود و شماره 42 او توسط گلدن استیت واریرز و کلیولند واریرز بازنشسته شد.
وس آنسلد
از برجسته ترین بازیکنان تاریخ فرنچایز بولتس که بعدها به ویزاردز تغییر کرد. او 13 سال در بولتس بازی کرد و میانگین 10.8 امتیاز، 14.0 ریباند و 3.9 اسیست در هر بازی را به ثبت رساند. آنسلد در فصل اولش در NBA، هم به عنوان بهترین روکی سال و هم به عنوان ارزشمندترین بازیکن سال انتخاب شد تا بعد از ویلت چمبرلین به دومین بازیکنی تبدیل شود که در یک فصل این دو جایزه را کسب کرده است. او توانست بولتس را به 4 فینال NBA برساند و تنها قهرمانی این تیم را در سال 1978 به ارمغان آورد و خود ارزشمندترین بازیکن فینال لقب گیرد.
بیل والتن
با وجود میانگین 13.3 امتیاز، 10.5 ریباند، 3.4 اسیست و 2.2 بلاک در دوران بازی اش، والتن به دلیل مصدومیت های متعدد نتوانست به پتانسیل بالایش برسد. او در تیم هایی نظیر پورتلند تریل بلیزرز، سن دیگو کلیپرز و بوستون سلتیکس بازی کرد و به همراه پورتلند هم به عنوان قهرمانی رسید و هم به جایزه MVP. والتن در سال 1986 نیز به همراه سلتیکس دومین قهرمانی اش را تجربه کرد.
جالبه تو این لیست اسم بازیکن هنرمند و شاعر nba جیسون ویلیامز نیست! کسی که شاید امتیازآور نبود اما بینظیرترین پاسور بود