رکوردهای زیادی در فرمول یک ثبت شده که شکسته شدن بعضی از آن ها غیرممکن به نظر می رسد. نگاهی داریم به دست نیافتنی ترین رکوردهای تاریخ فرمول یک.
رکوردها برای شکسته شدن هستند، البته بعضی رکوردها! در طول سال ها، رکوردهای مختلفی به ثبت می رسد. شکسته شدن رکوردهای زیادی را دیده ایم اما این بین استثناهایی هم وجود دارند. رکوردهایی که شاید هیچوقت شکسته نشوند و عبور از آن ها غیرممکن به نظر می رسد. در این مطلب نگاهی داریم به دست نیافتنی ترین رکوردهای تاریخ فرمول یک.
مسن ترین قهرمان تاریخ فرمول یک
خوان مانوئل فانجو یکی از اساطیر اتومبیل رانی به شمار می رود. راننده آرژانتینی احتمالا اولین نامی است که در فرمول یک، شهرت جهانی پیدا کرد. او توانست 5 بار قهرمان این مسابقات شود که تا تقریبا نیم قرن، یک رکورد به شمار می رفت. پنجمین و آخرین قهرمانی فانجو در 46 سالگی به دست آمد.
با توجه به اینکه در دوره مدرن، راننده های جوان شانس بسیار بیشتری دارند و بالا رفتن سن باعث پایین آمدن واکنش راننده ها می شود، بعید است که روزی راننده ای بتواند این رکورد را بشکند. احتمال فراوان، لقب «مسن ترین قهرمان تاریخ فرمول یک» همیشه کنار نام خوان مانوئل فانجو باقی خواهد ماند.
جوان ترین قهرمان تاریخ فرمول یک
23 سالگی، سنی نیست که بتوان از یک راننده توقع قهرمانی در فرمول یک را داشت. با این حال تا به امروز دو راننده در 23 سالگی به قهرمانی در F1 رسیده اند. سباستین فتل با 23 سال و 134 روز و لوییس همیلتن با 23 سال و 300 روز. با اینکه راننده های بسیاری در حدود 20 سالگی به فرمول یک می آیند، اما سخت به نظر می رسد که در این سن، پشت فرمان یک تیم مدعی قرار بگیرند.
در همین راستا، شاید رکورد جوان ترین قهرمان تاریخ فرمول یک که دست سباستین فتل است، به این راحتی شکسته نشود.
بیشترین اختلاف برد در مسابقه فرمول یک
تا به حال در تاریخ فرمول یک دوبار پیش آمده که راننده ای با اختلاف دو دور نسبت به سایر راننده ها برنده شود. جکی استوارت در گرندپری اسپانیا 1969 و دیمن هیل در گرندپری استرالیا 1995. با این حال رکورد بیشترین اختلاف زمانی یک پیروزی، دست استرلینگ ماس است. ماس در گرندپری 1958 پرتغال با فاصله زمانی 5 دقیقه و 12 ثانیه نسبت به نفر دوم، برنده شد که یکی از دست نیافتنی ترین رکوردهای تاریخ فرمول یک به شمار می رود.
جیم کلارک نیز در گرندپری بلژیک 1963 رکوردی عجیب به جا گذاشت. او با فاصله 4 دقیقه 54 ثانیه نسبت به نفر دوم برنده شد. این رکورد نیز بعید است روزی شکسته شود.
کمترین اختلاف زمان در تعیین خط فرمول یک
تعیین خط در فرمول یک معمولا با اختلاف های ناچیز به پایان می رسد. اختلاف صفر اما چیزی است که تقریبا غیرممکن است. حالا اگر بدانید که سه راننده دقیقا زمان یکسانی ثبت کردند چه طور؟ در گرندپری اروپا 1997، ژاک ویلنوو، میشائیل شوماخر و هانتس هارالد فرنتسن دقیقا زمان یکسانی به ثبت رساندند. جالب تر اینکه این سه سریع ترین زمان تعیین خط را ثبت کردند و به همین دلیل انتخاب پول پوزیشن نیز پیچیده شد.
در پایان FIA به این نتیجه رسید که ژاک ویلنوو تنها به دلیل اینکه زودتر از دو راننده دیگر این زمان را به ثبت رساند، به پول پوزیشن برسد. شوماخر نیز از جیاگاه دوم مسابقه را شروع کرد.
کمترین اختلاف برد در مسابقه فرمول یک
فرمول یک مسابقه های نزدیک بسیاری به خود دیده است اما اختلاف صدم ثانیه ای، چیزی فراتر از نزدیک است! در گرندپری ایتالیا 1971 که در مونزا برگزار شد، پیتر گتین با اختلاف 0.01 موفق به پیروزی شد. گتین بعد از گذشت 55 دور، با این اختلاف ناچیز توانست رانی پیترسن را شکست دهد. در آن زمان ساعت بازی تنها تا صدم ثانیه را مشخص می کرد و به همین دلیل اطلاعات بیشتری از اختلاف دقیق این مسابقه وجود ندارد.
در سال 2002 و در گرندپری آمریکا نیز شاهد چنین چیزی بودیم. روبنز باریکلو با اختلاف 0.011 نسبت به میشائیل شوماخر برنده شد. با این حال رکورد همچنان در اختیار پیتر گتین باقی ماند.
بیشترین ماشین در شروع مسابقه
هزینه های سنگین فرمول یک باعث شده تا شرکت های کمی در این مسابقات حاضر شوند. در حال حاضر 10 تیم در فرمول یک شرکت می کنند که شامل 20 راننده می شود. قوانین FIA نیز اجازه نمی دهد که مسابقات فرمول یک بیشتر از 26 ماشین را شامل شود. در سال 1953 اما خبری از این قوانین نبود. در گرندپری آلمان، 34 ماشین مسابقه را شروع کردند که این نیز رکوردی دست نیافتنی به نظر می رسد.
کمترین ماشین در شروع مسابقه
گرندپری آمریکا 2005 یکی از عجیب ترین مسابقات تاریخ موتور اسپورت است. در تمرینات این مسابقه، تایرهای کمپانی میشلین (Michelin) دوام خوبی از خود نشان ندادند. بسیاری از این لاستیک ها منفجر شدند و همین باعث شکایت تیم ها شد. از 10 تیم حاضر در مسابقه، 7 تیم از تایرهای میشلین استفاده می کردند. این تیم ها از FIA خواستند تا ماشین های سرعت خود را در پیچ سیزدهم پیست پایین بیاورند تا لاستیک ها آسیب نبینند. FIA اما موافقت نکرد.
نتیجه، کنار کشیدن 7 تیم که شامل 14 ماشین است، از این مسابقه شد. در پایان مسابقه آمریکا با تنها 6 تیم از سه تیم باقی مانده که از تایرهای شرکت Bridgestone استفاده می کردند شروع شد. شروع مسابقه با تنها 6 ماشین، چیزی است که بعید است دیگر تکرار شود.
کمترین ماشین در خط پایان
گرندپری موناکو در سال 1996، شاهد مسابقه ای تاریخی بود. شرایط جوی و بارش باران، وضعیت مسابقه را به کلی تغییر داد. از 22 ماشینی که در شروع مسابقه حضور داشتند، 12 ماشین تصادف کردند. 7 ماشین دیگر نیز به دلایل فنی مجبور به کناره گیری شدند. به این ترتیب تنها سه راننده توانستند مسابقه را به پایان برسانند. این کمترین تعداد ماشین در خط پایان یک مسابقه در تاریخ فرمول یک به شمار می رود.
کمترین پیت استاپ در یک مسابقه
گرندپری هلند 1961 از دو جهت مهم بود. یک اینکه هیچ ماشینی در این مسابقه به پیت استاپ نرفت. این اولین و آخرین باری بود که یک گرندپری فرمول یک بدون ثبت پیت استاپ به پایان رسید. در حال حاضر قانونی وجود دارد که هر ماشین حداقل باید یکبار لاستیک هایش را تغییر دهد، پس یک پیت استاپ اجباری است.
دومین نکته گرندپری هلند در این سال، به پایان رساندن مسابقه توسط تمام 15 راننده بود. یعنی تمام ماشین هایی که مسابقه را شروع کردند، بدون مشکل توانستند از خط پایان عبور کنند. فراموش نکنید که هیچ یک از ماشین ها به پیت استاپ نرفتند و با این حال مسابقه را تمام کردند!
پیروزی در یک مسابقه با بیشترین پیت استاپ
بارش باران و خیس شدن پیست، اتفاقات عجیبی در یک مسابقه رقم می زند. گرندپری کانادا 2011 یکی از همین مسابقه های عجیب بود. به دلایل مختلف از جمله تصادف های متعدد، ماشین ایمنی 6 بار به پیست آمد که یک رکورد به شمار می رود. رکورد عجیب تر اما پیروزی جنسن باتن در این مسابقه با وجود 6 بار رفتن به پیت استاپ بود!
در روزهایی که تعداد پیست استاپ بالا می تواند به معنای عقب افتادن در مسابقه باشد، خیلی بعید است که روزی این رکورد شکسته شود.
مسن ترین برنده یک مسابقه
در سال های ابتدایی برگزاری مسابقات فرمول یک،اکثر راننده های حاضر در تیم ها مسن بودند. کمتر راننده ای در آن سال ها پیدا می شد که کمتر از 40 سال داشته باشد و تیم ها به راننده های با تجربه اعتماد می کردند. به همین دلیل سن راننده ها در دهه 1950، بسیار متفاوت از چیزی بود که امروز شاهد آن هستیم.
تا به امروز 10 راننده در حالی برنده مسابقه فرمول یک شده اند که حداقل 40 سال داشته اند. در این میان، لوییجی فاجولی با 53 سال و 22 روز، مسن ترین راننده ای است که پیروزی در F1 را تجربه کرده است. فاجولی در گرندپری فرانسه 1951 به پیروزی رسید تا یکی از دست نیافتنی ترین رکوردهای تاریخ این مسابقات ثبت شود.
جوان ترین برنده مسابقه فرمول یک
در حالی که رکرود مسن ترین برنده تاریخ فرمول یک احتمالا هیچگاه شکسته نمی شود، رکورد جوان ترین برنده هم شاید دست نخورده باقی بماند. مکس ورستپن در گرندپری اسپانیا 2016 در حالی برنده شد که تنها 18 سال و 228 روز داشت. او رکورد جوان ترین برنده یک مسابقه فرمول یک را تقریبا سه سال ارتقا داد. قبل از او سباستین فتل با 21 سال و 73 روز، جوان ترین برنده در تاریخ F1 بود.
ورستپن رکورد جوان ترین راننده تاریخ فرمول یک را هم در کارنامه دارد. او اولین مسابقه اش را در 17 سالگی تجربه کرد. قوانین فرمول یک در آن زمان، به راننده های زیر 18 سال نیز اجازه کسب سوپرلایسینس که همان مجوز رانندگی در این مسابقات است را می داد. از سال 2016 اما مقرر شد که راننده ها برای ورود به فرمول یک باید حداقل 18 سال داشته باشند. پس روی کاغذ، شکسته شدن رکورد ورستپن ممکن است اما در عمل، نزدیک به غیرممکن است که این رکورد با قوانین فعلی شکسته شود.
بیشترین پول پوزیشن متوالی توسط یک تیم
هر چه قدر هم یک ماشین قدرتمند باشد، باز هم در تعیین خط می توان هر از گاهی این قدرت را به چالش کشید. با این حال ویلیامز در اوایل دهه 1990 رکوردی به ثبت رساند که شکسته شدن آن بسیار سخت به نظر می رسد. از گرندپری فرانسه 1992 تا گرندپری ژاپن 1993، ویلیامز به 24 پول پوزیشن متوالی رسید که یک رکورد به شمار می رود.
تیم های متعددی سعی در شکستن این رکورد داشتند. به عنوان مثال مرسدس در فصل های 2014 و 2015 به 23 پول پوزیشن متوالی رسید اما نتوانست به رکورد ویلیامز برسد. این رکورد هم به نظر می رسد که یکی از دست نیافتنی ترین رکوردهای تاریخ فرمول یک باشد.
بیشترین قهرمانی متوالی توسط یک راننده
رسیدن به قهرمانی در فرمول یک سخت و رسیدن به چند قهرمانی متوالی، بسیار سخت است. اکنون تصور کنید که یک راننده 5 بار پشت هم قهرمان شود. میشائیل شوماخر از فصل 2000 تا 2004 به 5 قهرمانی متوالی رسید که بیشترین قهرمانی متوالی در تاریخ فرمول یک است.
سه راننده دیگر نیز به 4 قهرمانی متوالی رسیده اند اما به غیر از شوماخر، هیچ راننده ای سابقه 5 قهرمانی متوالی را ندارد. شاید رسیدن به این رکورد ممکن باشد اما در حال حاضر، این رکورد نیز باید میان دست نیافتنی ترین رکوردهای F1 آورده شود.
بیشترین قهرمانی متوالی توسط یک تیم
قبل از بازگشت مرسدس به فرمول یک، تنها سه تیم در تاریخ این مسابقات به حداقل 8 قهرمانی رسیده بودند. نتیجه می گیریم که رسیدن به این تعداد قهرمانی، بسیار دشوار است. مرسدس اما با رقم زدن یکی از قدرتمندترین مقاطع تاریخ موتور اسپورت، توانست به 8 قهرمانی متوالی برسد و در عرض 8 سال، به سومین تیم پرافتخار تاریخ F1 تبدیل شود.
رسیدن به 8 قهرمانی متوالی در بخش تیمی، یکی از دست نیافتنی ترین رکوردهای تاریخ فرمول یک است.
نظرات کاربران